Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego wydania decyzji o zwolnieniu zajmowanego lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Bronisław Szydło, Eugeniusz Wasilewski (spr.), Protokolant Arkadiusz Koziarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi Z. Ż. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego wydania decyzji o zwolnieniu zajmowanego lokalu mieszkalnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Zarządu Zasobów Mieszkaniowych MSWiA z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie strona 1/3

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [...] z dnia [...] września 2007 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 ust. 1 oraz art. 105 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 84a ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398 z późn. zm.), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Zarządu Zasobów Mieszkaniowych MSWiA z dnia [...] lipca 2007 r. o umorzeniu postępowania w sprawie wydania decyzji o zwolnieniu zajmowanego przez Z. Ż. lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...] w W., znajdującego się w budynku będącym własnością osoby fizycznej.

W uzasadnieniu podano, iż na wniosek Z. Ż. Dyrektor Zarządu Zasobów Mieszkaniowych MSWiA wszczął postępowanie w sprawie zwolnienia zajmowanej osobnej kwatery stałej nr [...], znajdującej się przy ul. [...] w W. w budynku będącym własnością osoby fizycznej. Następnie decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2007 r., na podstawie art. 105 k.p.a. w związku z art. 84a ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, umorzył postępowanie, uznając, iż brak jest podstaw prawnych do wydania decyzji o żądanej treści.

Od powyższej decyzji zainteresowany złożył odwołanie, podnosząc, że w sytuacji zajmowania kwatery znajdującej się w budynku stanowiącym własność osoby fizycznej, w oparciu o przepisy ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, Dyrektor ZZM MSWiA powinien wydać decyzję o zwolnieniu przedmiotowej kwatery. Brak decyzji o żądanej treści traktuje jako bezczynność organu w zakresie ciążącego na tym organie obowiązku w sprawach kwaterunkowych w stosunku do osoby uprawnionej.

Organ II instancji uznał, że odwołanie nie zasługuje na uznanie i wskazał, iż Z. Ż. posiada uprawnienia do emerytury policyjnej, jak i wojskowej, wobec powyższego w stosunku do zainteresowanego mają zastosowanie zarówno przepisy ustawy z dnia 22 czerwca 1995r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, jak i przepisy ustawy z dnia 12 października 1990r. o Straży Granicznej.

Przepisy art. 42 ust. 1 w związku z art. 41 ust. 1 pkt 7 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2004 r., regulowały kwestię obowiązku przekazania przez żołnierza do dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (Zarządu Zasobów Mieszkaniowych MSWiA) kwatery w budynku stanowiącym własność osoby fizycznej lub prawnej. Dyrektor ZZM MSWiA - jako organ właściwy w sprawach zakwaterowania żołnierzy zawodowych oraz emerytów, rencistów wojskowych resortu spraw wewnętrznych i administracji - zobowiązany był do wydania decyzji o zwolnieniu kwatery, w przypadku, jeżeli osoba uprawniona zajmowała kwaterę znajdującą się w budynku stanowiącym własność osoby prawnej lub fizycznej i otrzymała przydział innej kwatery odpowiadającej jej uprawnieniom. Ponieważ Z. Ż. nie posiadał innej kwatery, brak było podstaw do wydania decyzji o zwolnieniu kwatery nr [...] przy ul. [...] w W. Poza tym, w okresie obowiązywania przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, zezwalających na wydanie decyzji w omawianym powyżej przypadku, zainteresowany nie zwracał się z wnioskiem do Dyrektora ZZM MSWiA o przydział innej kwatery, zaś zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2004 r., przydział kwatery mógł być realizowany jedynie na wniosek osoby uprawnionej. W omawianym okresie Z. Ż. był funkcjonariuszem Straży Granicznej i o przydział innego lokalu ubiegał się zgodnie z właściwością w organach Straży Granicznej.

Strona 1/3