Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Jacek Fronczyk Sędzia WSA - Andrzej Góraj Protokolant - specjalista Aleksandra Weiher po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2011 r. sprawy ze skargi R. M. w przedmiocie wymierzenia grzywny Komendantowi Głównemu Policji za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 332/10 - oddala skargę -
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 maja 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 332/10 uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] oraz Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby R. M. Wyżej wskazany wyrok uprawomocnił się w dniu [...] lipca 2010 r., zaś akta zostały zwrócone organowi w dniu [...] sierpnia 2010 r.
Pismem z dnia [...] lipca 2010 r. skarżąca zgłosiła do Komendanta Głównego Policji, stosownie do treści art. 42 ust. 1, 4, 5 i 6 ustawy o Policji, gotowość podjęcia służby w Komendzie Głównej Policji.
W odpowiedzi na powyższe Zastępca Dyrektora Biura Kadr i Szkolenia Komendy Głównej Policji pismem z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] poinformował skarżącą, że w związku z przywróceniem do służby zachodzi konieczność skierowania skarżącej do komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, bowiem zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o Policji, służbę w Policji może pełnić obywatel polski, który posiada zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych. Natomiast w myśl art. 40 ustawy, policjant może być z urzędu lub na jego prośbę skierowany do komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby. W związku z powyższym w dniu [...] sierpnia 2010 r. dokumenty skarżącej zostały skierowane do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w W. przy ul. W[...], która na podstawie badań lekarskich oceni stan jej zdrowia i orzeknie o zdolności do służby w Policji.
Z tą samą datą wystawiono dla skarżącej kartę skierowania do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w W. w celu ustalenia stanu zdrowia i przydatności do służby.
Pismem z dnia [...] września 2010 r. skarżąca wezwała Komendanta Głównego Policji do niezwłocznego wykonania wskazanego już wyżej wyroku i jednocześnie wskazała na powyższe ustalenia faktyczne.
Natomiast Przewodniczący Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w W. pismem z dnia [...] października 2010 r. poinformował organ, że skarżąca w pisemnym oświadczeniu z dnia [...] października 2010 r. stwierdziła, że aktualnie jest ona emerytem policyjnym, pobiera emeryturę i nie podlega jurysdykcji Komendy Głównej Policji.
Z kolei organ pismem z dnia [...] października 2010 r. skierowanym do skarżącej ustosunkował się do jej wezwania z dnia [...] września 2010 r. i stwierdził m.in., że ponieważ wyrok uprawomocnił się w dniu [...] lipca 2010 r., przeto w tym samym dniu nastąpiło reaktywowanie z nią stosunku służbowego, zaś "z uwagi na przywrócenie do służby w Policji zachodzi konieczność skierowania Pani do komisji lekarskiej podległej ministrowi do spraw wewnętrznych". W dalszej zaś części powołał się na powyższe ustalenia faktyczne i stwierdził, że "w przedmiotowej sprawie koniecznym jest podkreślenie, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o Policji uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne. Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, powołany przepis stanowi podstawę przywrócenia funkcjonariusza na stanowisko równorzędne i w tym zakresie wymagany jest stosowny rozkaz personalny, ale odnoszący się jedynie do mianowania na dane stanowisko. Samo bowiem przywrócenie do służby następuje w dniu uprawomocnienia się wyroku reaktywującego stosunek służbowy. Z tym też dniem rozpoczyna się bieg terminu z art. 42 ust. 2 ustawy o Policji do zgłoszenia gotowości podjęcia służby (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2005 r., sygn. akt OSK 1550/04; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lutego 2009 r., sygn. akt I OSK 510/08). Warto przy tym zaznaczyć, że sam fakt zgłoszenia w ustawowym terminie gotowości niezwłocznego podjęcia służby nie oznacza dopuszczenia do służby. Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 3 cytowanej ustawy jeżeli po przywróceniu do służby okaże się, że mimo zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia służby policjant nie może zostać do niej dopuszczony, gdyż po zwolnieniu zaistniały okoliczności powodujące niemożność jej pełnienia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, chyba że zaistnieje inna podstawa zwolnienia". W dalszej części dodał, że "w świetle powołanego przepisu, po przywróceniu policjanta do służby i zgłoszeniu przez niego gotowości do służby właściwy przełożony zobowiązany jest ustalić czy nie zachodzą okoliczności, które uniemożliwiają dopuszczenie policjanta do służby i jednocześnie powodują niemożność dalszego jej pełnienia. Okoliczności te należy badać biorąc pod uwagę brzmienie art. 25 ust. 1 ustawy o Policji, który stanowi, że służbę w Policji może pełnić obywatel polski o nieposzlakowanej opinii, niekarany, korzystający z pełni praw publicznych, posiadający co najmniej średnie wykształcenie oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotów jest się podporządkować. Stan zdrowia policjanta oraz jego zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (art. 40 cytowanej ustawy). Uwzględniając powyższe Komendant Główny Policji stwierdził, że kierując R. M. do komisji lekarskiej, działał zgodnie z procedurą określoną w art. 42 ustawy o Policji. wykonuje bez zbędnej zwłoki wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2010 r., podjął bowiem czynności zmierzające do mianowania skarżącej na stanowisko służbowe. Ponadto w związku z powołanym wyżej wyrokiem Komendant Główny Policji w dniu [...] października 2010 r. wydał rozkaz personalny nr [...], na mocy którego na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy o Policji przyznał Pani świadczenie pieniężne za okres pozostawania poza służbą. Bezzasadne jest zatem wystosowane przez Panią wezwanie Komendanta Głównego Policji do wykonania przedmiotowego wyroku".