Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz, Sędziowie WSA Joanna Kube (spr.), Ewa Marcinkowska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 6 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Szkoły Głównej [...] w [...] na postanowienie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...]sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - oddala skargę -
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego postanowieniem z [...] sierpnia 2018 r. nr [...], na podstawie art. 134 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, z późn. zm.), zwanej dalej K.p.a., stwierdził niedopuszczalność wniosku Szkoły Głównej [...] z siedzibą w [...] z [...] czerwca 2018 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z [...] maja 2018 r. nr [...] o cofnięciu pozwolenia na utworzenie uczelni niepublicznej pod nazwą Szkoła Główna [...] z siedzibą w [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że stroną postępowania zakończonego wydaniem decyzji z [...] maja 2018 r. była Wyższa Szkoła [...] z siedzibą w [...] - założyciel Szkoły Głównej [...] z siedzibą w [...], a zatem Szkoła Główna [...] z siedzibą w [...] nie posiada legitymacji procesowej do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji z [...] maja 2018 r. Z przedłożonego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wynika brak interesu prawnego Szkoły Głównej [...] w [...] w zaskarżeniu decyzji z [...] maja 2018 r.
W ocenie organu, wobec oczywistego braku legitymacji procesowej Szkoły Głównej [...] z siedzibą w [...] stwierdzono niedopuszczalność wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy i nie rozstrzygano merytorycznie sprawy.
Od powyższego postanowienia Szkoła Główna [...] z siedzibą w [...] złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniosła o jego uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie:
1. przepisów postępowania, tj. art. 28 K.p.a. poprzez stwierdzenie, że Szkoła Główna [...] z siedzibą w [...] nie ma interesu prawnego,
2. przepisów prawa materialnego, tj. art. 70 ust. 5 oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2183, z późn. zm.); zwanej dalej P.s.w., poprzez pozbawienie Szkoły uprawnienia do występowania w charakterze strony w postępowaniu dotyczącym cofnięcia Wyższej Szkole [...] w [...] pozwolenia na działalność Szkoły Głównej [...] z siedzibą w [...].
Strona skarżąca, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 marca 2013 r. sygn. akt II GSK 5/12 oraz orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 lutego 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 255/17, wskazała, że niezrozumiałym jest pozbawienie jej prawa do legitymacji czynnej w postępowaniu dotyczącym wygaśnięcia jej działalności na wniosek organu nadzorczego. Szczególnie w sytuacji, gdy podstawą rozstrzygnięcia nadzorczego są zarzuty działalności niezgodnej z prawem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego kierowane wobec organów Szkoły Głównej [...] z siedzibą w [...]. Konsekwencją przyjętej przez organ interpretacji byłoby pozbawienie możliwości obrony swoich praw przez uczelnię, czy pozbawienie jej konstytucyjnego prawa do rozpatrzenia sprawy przez niezawisły sąd. Jeśli większość zarzutów, które znalazły się w uzasadnieniu decyzji z [...] maja 2018 r. dotyczy działalności lub zaniechań Szkoły Głównej [...] z siedzibą w [...] i jej organów to Szkoła, a nie jej założyciel będzie najbardziej uprawnionym podmiotem do ustosunkowania się do ww. zarzutów. Zrozumiałym będzie zatem uznanie interesu prawnego Szkoły w niniejszej sprawie. Taka konstatacja wynika z poczucia sprawiedliwości i poszanowania zasady autonomii uczelnianej.