Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.) Janusz Walawski Protokolant Maria Zawada po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji z dnia [...] września 2008 r. Nr [...] - oddala skargę.
Minister Obrony Narodowej decyzją nr [...] z dnia [...] października 2009 r., na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 ze zm.), utrzymał w mocy swoją poprzedzającą decyzję z dnia [...] września 2009 r., odmawiającą zmiany w trybie art. 155 Kpa decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] września 2008 r. nr [...], którą przyznano M. K. wojskową rentę rodzinną w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, co następuje:
M. K. (urodzona w [...] r.) w dniu 23 czerwca 2007 r. wystąpiła o przyznanie jej renty rodzinnej w drodze wyjątku po swoim mężu, [...] W. K., który zginął w dniu [...] r. w [...] w trakcie pełnienia służby w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Siłach Zbrojnych ONZ. Minister Obrony Narodowej decyzją nr [...] z dnia [...] września 2008 r. przyznał zainteresowanej wojskową rentę rodzinną w drodze wyjątku od dnia 1 czerwca 2008 r. w wysokości najniższej renty rodzinnej w państwie. Od tej decyzji M. K. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Po rozpatrzeniu tego wniosku Minister Obrony Narodowej decyzją nr [...] z dnia [...] października 2008 r. utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] września 2008 r.
Wnioskiem z dnia 23 kwietnia 2008 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.), zmodyfikowanym pismem z dnia 16 lipca 2009 r., M. K. wystąpiła w trybie art. 155 Kpa do Ministra Obrony Narodowej o zmianę decyzji MON z dnia [...] września 2008 r. nr [...] przez przyznanie jej w drodze wyjątku, wojskowej renty rodzinnej w wysokości obowiązującej według przepisów mających zastosowanie po dniu 23 lutego 1998 r. Wskazywała, że przepisy obowiązujące po tej dacie są dla niej korzystniejsze, albowiem uniezależniają prawa do świadczenia po żołnierzach (np. zaginionych w Iraku czy Afganistanie) od wieku i stanu zdrowia osoby uprawnionej. Nadto obecnie przyznane jej świadczenie (556,02 zł netto) jest zdecydowanie niewystarczające na pokrycie podstawowych kosztów utrzymania.
Organ decyzją z dnia [...] września 2009 r. odmówił zmiany decyzji w żądanym zakresie i następnie w wyniku wniosku zainteresowanej o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia [...] października 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
Organ wskazał, że [...] W. K. w dniu śmierci, tj. [...] r. nie wykonywał zadań służbowych poza granicami państwa, związanych z realizacją celów określonych w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa. Żołnierz został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami kraju od dnia 30 kwietnia 1993 r., za jego zgodą, na podstawie obowiązującego w tym czasie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 marca 1992 r. w sprawie żołnierzy zawodowych wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa w składzie misji specjalnych organizacji międzynarodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 34, poz. 147). W związku z powyższym M. K. nie nabyła prawa do renty rodzinnej na zasadach i w wysokości określonej w art. 24 pkt 1a i 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 ze zm., w brzmieniu po dniu 23 lutego 1998 r.), ale w myśl obowiązującego w dniu 23 czerwca 1994 r. zapisu art. 24 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), który stanowi, że prawo do wojskowej renty rodzinnej z tytułu śmierci lub zaginięcia żołnierza bez względu na przyczyny i miejsce pełnienia służby, ustalane było na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.). Stosownie do zapisu art. 70 wspomnianej ustawy wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli wychowuje dziecko, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole - 18 lat, lub stała się niezdolna do pracy w ciągu 5 lat od zaprzestania wychowywania dziecka.