Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej Adam Lipiński (spr.) Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2014 r. sprawy ze skargi A. z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych: oddala skargę.
Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją z dnia [...] września 2013 r., działając na podstawie przepisów art. 138 § 1 pkt 1 Kpa, oraz art. 12 pkt 2, art. 22 i art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.) utrzymał w mocy swoją poprzedzającą decyzję z dnia [...] czerwca 2013 r., nakazującą A. udostępnienie K. Sp. z o.o. danych osobowych T. K. w zakresie jego adresu zamieszkania.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, co następuje:
A.. jest wydawcą dziennika [...]. W wydaniu tego dziennika z dnia [...] października 2012 r. ukazał się artykuł T. K. pt. "[...]". W związku z ww. publikacją, K. Sp. z o.o. (zajmująca się między innymi windykacją), wniosła do Sądu Okręgowego w W. pozew o ochronę dóbr osobistych przeciwko wydawcy dziennika - A., redaktorowi naczelnemu dziennika - W. P. oraz przeciwko autorowi artykułu - T. K. Sprawa zawisła pod sygn. akt [...]. Pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. Sąd Okręgowy wezwał K. do usunięcia braków formalnych pozwu, poprzez wskazanie adresu T. K. K. pismem z dnia 21 grudnia 2012 r. zwróciła się do A. o udostępnienie danych osobowych T. K. w zakresie jego adresu zamieszkania. W odpowiedzi, A. w piśmie z dnia 7 stycznia 2013 r. odmówiła przekazania wnioskowanych informacji, wskazując na brak podstaw prawnych ww. żądania. Wówczas K. Sp. z o.o. zwróciła się do GeneralnegoInspektor Ochrony Danych Osobowych o nakazanie A. udostępnienia danych osobowych T. K. w zakresie jego adresu zamieszkania.
Organ z uwagi na powyższe ustalenia decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. uwzględnił wniosek.
A.. wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy, argumentując, iż GIODO wydał ww. decyzję z naruszeniem art. 23 ust. 1 pkt 5 oraz 24 ust. 1 pkt 2 i art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych. T. K. współpracował z A. na zasadzie umowy zlecenia (która już wygasła) i w związku z tą umową A. przetwarza jego dane osobowe. A. wskazała, że, stosownie do postanowień art. 23 ust. 4 pkt 2 ustawy, gdyby powództwo przeciwko T. K. dotyczyło roszczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, A. nie naruszyłaby przepisów ww. ustawy, udostępniając przedmiotowe dane K.. Jednak wobec faktu, że roszczenie dotyczy aktywności dziennikarskiej T. K. i nadto, wobec rozwiązania współpracy, brak jest efektywnej możliwości powiadomienia go o fakcie i celu przekazania danych - takie przekazanie danych stanowiłoby naruszenie przez A. przepisów ustawy o ochronie danych osobowych. O ile art. 23 ust. 1 ust. 1 pkt 5, w związku z art. 23 ust. 4 pkt 2 ustawy sankcjonuje pewne działania na danych osobowych, jako zgodne z prawem, to żaden przepis ustawy nie nadkłada na administratora danych obowiązku ich udostępnienia - nawet jeśli takie udostępnienie jest w pewnych okolicznościach dopuszczalne. W związku z powyższym A. podnosi, że odmawiając udostępnienia danych osobowych nie naruszyła żadnego przepisu ustawy o ochronie danych osobowych. Tym samym, zdaniem A., Generalny Inspektor nie był uprawniony do wydania decyzji nakazującej A. udostępnienie danych, gdyż na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych, decyzje na podstawie ww. przepisu mogą być wydawane wyłącznie w przypadku naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, a taka okoliczność ani nie została wykazana w uzasadnieniu decyzji ani też nie miała miejsca.