Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Janusz Walawski (spr.), , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2014 r. sprawy ze skargi B. J. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej - oddala skargę -

Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów
Uzasadnienie strona 1/3

Prezes Rady Ministrów, po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), w dniu [...] października 2013 r. wydał decyzję nr [...], którą utrzymał w mocy decyzję poprzedzającą z dnia [...] sierpnia 2013 r. o odmowie przyznania B. J. renty specjalnej.

Organ w uzasadnieniu decyzji podał, że przyznanie przedmiotowego świadczenia jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach i każdy wniosek jest wnikliwie rozpatrywany i oceniany pod kątem występowania okoliczności mogących uzasadniać potraktowanie sprawy w sposób szczególny. Organ odwołał się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 października 2006 r. sygn. akt P 38/05 (123/9A/2006) i orzecznictwa sądów administracyjnych, że świadczenie specjalne może być przyznane osobie legitymującej się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami i osiągnięciami w jakiejś dziedzinie aktywności np. na niwie zawodowej, społecznej, artystycznej, sportowej, czy tez politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych.

H. J., działając jako pełnomocnik ustawowy B. J. podała, że cierpi on na zespół niedotlenienia okołoporodowego, który spowodował ograniczenia [...] i [...] oraz objawy [...]. Podniosła, że zaburzenia te zostały spowodowane nieprawidłowym postępowaniem w działaniach położniczych i okołoporodowych, o czym wraz z mężem dowiedziała się po upływie 10 - letniego terminu od wyrządzenia szkody.

B. J., orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] listopada 2004 r. został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, a od dnia [...] czerwca 2007 r. za całkowicie niezdolnego do pracy okresowo - do czerwca 2009 r., a w kolejnych orzeczeniach stwierdzono całkowitą niezdolność do pracy do końca 2012 r.

Matka ww. od 1996 r. przebywa na wcześniejszej emeryturze z uwagi na sprawowanie opieki nad niepełnosprawnym synem, a jej mąż pobiera zasiłek przedemerytalny.

Z przedstawionych dokumentów wynika, że źródłem utrzymania rodziny jest stały dochód trzyosobowej rodziny w wysokości 2312,23 zł na miesiąc, a rodzina nie korzysta z pomocy społecznej.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala przyjąć, że zaistniały przesłanki do przyznania przedmiotowego świadczenia, w związku z brakiem udokumentowania okoliczności na które wskazał Trybunał Konstytucyjny w powyżej powołanym wyroku.

Wnioskowane świadczenie nie jest odszkodowaniem, rekompensatą. czy też zadośćuczynieniem i nie ma charakteru kompensacyjnego, którego zadaniem jest wyrównanie wyrządzonych krzywd lub uszczerbków.

Z powyższych względów wnioskowane świadczenie nie mogło zostać przyznane.

B. J., reprezentowany przez matkę H. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] października 2013 r.

W uzasadnieniu skargi skarżący zarzucił organowi :

1) brak zachowania przy rozpoznawaniu sprawy zasady dochodzenia do prawdy obiektywnej poprzez uznanie, że okoliczności sprawy nie skutkują możliwością przyznania świadczenia specjalnego, bowiem doznanie przez skarżącego uszkodzenia w okresie życia postnatalnego nie wynika z wad rozwojowych, lecz jest następstwem nieprawidłowego wykonywania swoich zadań przez lekarzy położników. Powyższe w ocenie skarżącego powinno skutkować ustaleniem, że za czynny bezimiennych funkcjonariuszy Skarbu Państwa odpowiedzialność ponoszą osoby, w których imieniu ci bezimienni lekarze położnicy wykonywali swoje działania zawodowe;

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów