Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Kube Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski (spr.) Protokolant Eliza Kusy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Prezesa Najwyższej Izby Kontroli z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem mianowanym oddala skargę
Prezes Najwyższej Izby Kontroli decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 93 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1701 ze zm.), rozwiązał z P. W. stosunek pracy z dniem [...] lutego 2010 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Ustalił, że bieg okresu wypowiedzenia rozpoczyna się z dniem [...] grudnia 2009 r. i kończy się dnia [...] lutego 2010 r.
W uzasadnieniu decyzji podano, iż zgodnie z powołanym przepisem, Prezes Najwyższej Izby Kontroli może rozwiązać z pracownikiem mianowanym stosunek pracy za wypowiedzeniem w razie osiągnięcia wieku i stażu pracy, wymaganych do nabycia prawa do emerytury na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Podejmując taką decyzję, Prezes NIK uwzględnia długofalową, racjonalną i prowadzoną od lat politykę kadrową, która ma na celu przede wszystkim zapewnienie skutecznego i efektywnego wypełniania zadań przez naczelny organ kontroli państwowej. Prowadzenie kontroli w nowych obszarach, kontroli wspólnych z naczelnymi organami kontroli innych państw, z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym, kontroli w coraz większym stopniu mających charakter finansowo-księgowy, wymusza zmianę profilu zatrudniania pracowników, a tym samym prowadzenia aktywnej polityki kadrowej. Oznacza to między innymi konieczność zatrudniania nowych pracowników posiadających bieżącą wiedzę i doświadczenie zawodowe, zdolnych do zapewnienia wykonywanych przez NIK zadań na wysokim poziomie merytorycznym. Organ wskazał, iż P. W. ukończył 65 lat życia i posiada ponad 45-letni staż pracy, spełnia zatem warunki określone w art. 27 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227). Uwzględniając dodatkowo prowadzoną w NIK politykę kadrową, wypowiedzenie dokonane na podstawie art. 93 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli jest uzasadnione.
Wnioskiem z dnia [...] listopada 2009 r. P. W. zwrócił się do Prezesa NIK o ponowne rozpatrzenie sprawy i umożliwienie mu kontynuowania pracy na stanowisku gł. specjalisty kontroli państwowej. Wskazał, że w 2009 r. nie korzystał ze zwolnień lekarskich, a w wyniku badań okresowych uznany został za zdolnego do pracy na zajmowanym stanowisku do 2013 r. Od kilku lat specjalizuje się w zakresie wykonywania kontroli finansowo-księgowych, w tym kontroli wykonania budżetu państwa. W wyniku jego kontroli przeprowadzonej w 2009 r. wyegzekwowano odszkodowanie za opóźnienie zakończenia robót inwestycyjnych w wysokości [...] zł i przekazano je na konto budżetu państwa. Stwierdził ponadto, że posiada specjalistyczną wiedzę w zakresie bezpieczeństwa ruchu w transporcie kolejowym.
Prezes Najwyższej Izby Kontroli decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] listopada 2009 r. W uzasadnieniu decyzji podano, iż P. W. posiada ponad 45-letni staż pracy zawodowej i osiągnął wiek 65 lat. Organ wskazał też na argumenty dotyczące polityki kadrowej przyjętej w Najwyższej Izbie Kontroli, które zostały przedstawione w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] listopada 2009 r.