Orzeczeniem nr [...] z dnia [...] stycznia 2010 r. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego działając na podstawie art. 145 ust. 1, art. 146 ust. 1 pkt 3, art. 151 ustawy o ABW oraz § 32 i § 35 rozporządzenia w sprawie przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy ABW, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, postanowił o utrzymaniu w mocy zaskarżonego orzeczenia.
Przedstawiając dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie organ wskazał, że w dniu [...] października 2009 r. wobec [...] M.L. wszczęte zostało postępowanie dyscyplinarne dotyczące dwukrotnego odmówienia wykonania polecenia służbowego, to jest przewinienia dyscyplinarnego określonego przepisem § 8 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia. W dniu [...] listopada 2009 r. obwiniony został ukarany karą - surowej nagany, następnie w przewidzianym terminie zwrócił się do Szefa ABW z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. W wyniku przeprowadzonego w sprawie postępowania dyscyplinarnego ustalono, iż obwiniony, pełniący funkcję [...] Departamentu Bezpieczeństwa Teleinformatycznego ABW, w dniu [...] października 2009 r. otrzymał od dyrektora polecenie służbowe kierowania projektem [...]. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem dowodowym funkcjonariusz odmówił wykonania wydanego polecenia. Następnie w dniu [...] października 2009 r. odmówił wykonania kolejnego polecenia - przeprowadzenia wyjazdowych szkoleń z zakresu obsługi aplikacji [...] oraz odmówił przyjęcia i podpisania zakresu obowiązków funkcjonariusza.
Odnosząc się do argumentów wnioskującego o ponowne rozpoznanie sprawy, z których wynika, że odebrał on polecenia służbowe jako propozycje, Szef ABW stwierdził, że są to subiektywne odczucia obwinionego niepolegające na prawdzie, ponadto podpisania i przyjęcia zakresu obowiązków w pragmatyce służbowej ABW nie można pojmować w kategorii propozycji. Organ zauważył, że uprzednio obwiniony pełnił funkcje kierownicze, co wskazuje na świadomość konsekwencji związanych z odmową wykonania poleceń, a to z kolei stanowi okoliczność obostrzającą wymiar kary.
M.L., działając przez profesjonalnego pełnomocnika - radcę prawnego, złożył skargę do sądu administracyjnego, wnioskując o uchylenie zaskarżonego i poprzedzającego je orzeczenia Szefa ABW jako nieodpowiadających prawu oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.
Wydanemu rozstrzygnięciu postawił zarzut naruszenia szeregu przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 2 § 2, art. 5 § 2, art. 4 k.p.k. w związku z art. 53 rozporządzenia w sprawie przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy ABW. Nadto zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, w szczególności:
- art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o ABW powołanego w podstawie prawnej orzeczenia wydanego w I instancji (dotyczącego kary nagany) i wymierzenia obwinionemu kary surowej nagany oraz mimo utrzymania w mocy w II instancji orzeczenia w całości - stosowania art. 146 ust. 1 pkt 3 ustawy o ABW;
- § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy ABW, poprzez przyjęcie w orzeczeniu