Sprawa ze skargi R. K. o wymierzenie grzywny Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. za niewykonanie wyroku WSA w Warszawie w przedmiocie zdolności do zawodowej służby wojskowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Agnieszka Góra - Błaszczykowska, Sędzia WSA - Przemysław Szustakiewicz, , Protokolant - starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2011 r. sprawy ze skargi R. K. o wymierzenie grzywny Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 594/10 w przedmiocie zdolności do zawodowej służby wojskowej - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/3

Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w L. w dniu [...] lipca 2009 r. wydała projekt orzeczenia nr [...], w którym uznała skarżącego R. K. za inwalidę drugiej grupy z ogólnego stanu zdrowia i za inwalidę trzeciej grupy inwalidztwa w związku ze służbą wojskową powstałego wskutek wypadku/choroby i z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.

Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w W. w dniu [...] września 2009 r. nie zatwierdziła powyższego projektu orzeczenia i zarządziła ponowne rozpatrzenie sprawy oraz wydanie nowego orzeczenia zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami.

W dniu [...] listopada 2009 r. do Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej wpłynęła decyzja Przewodniczącego Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...], uchylająca orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w L. z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] i orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia [...] października 2006 r. nr [...] oraz zarządzająca ponowne rozpatrzenie sprawy przez Terenową Wojskową Komisję Lekarską w L.

Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w L. po ponownym rozpatrzeniu sprawy orzeczeniem z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...], uznała skarżącego za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej i za inwalidę trzeciej grupy z ogólnego stanu zdrowia, bez związku ze służbą wojskową.

Po rozpatrzenia odwołania od powyższego orzeczenia, Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w W. orzeczeniem z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...], utrzymała w mocy zaskarżone orzeczenie.

W wyniku skargi do Sądu, wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 594/10, uchylono decyzję Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...]. W uzasadnieniu wyroku wskazano m.in., że powyższa decyzja nie spełnia "(...) wymogów wynikających z art. 107 § 3 k.p.a. Uzasadnienie decyzji nie zawiera bowiem elementów, o których mowa w powołanym wyżej przepisie. Organ sporządzając uzasadnienie nie odniósł się w nim do całokształtu materiału dowodowego. Nie wskazał, na których dowodach się oparł, ani nie wyjaśnił, dlaczego innym odmówił mocy dowodowej. Nie ustalił również stanu faktycznego, tj. nie wyjaśnił tego, w jakim stanie zdrowia znajduje się skarżący i na jakie schorzenia cierpi oraz nie odniósł się do kwestii związku dolegliwości sygnalizowanych przez pacjenta z wykonywaną przez niego służbą wojskową. Organ sporządzając uzasadnienie skarżonej decyzji ograniczył się jedynie do przytoczenia urywków niektórych opinii biegłych lekarzy sądowych i części uzasadnień wcześniejszych orzeczeń komisji lekarskich. Samo zacytowanie wybiórczo przedstawionych wyjątków z powyższych dokumentów, nie zostało nawet skwitowane przez organ wysnutymi wnioskami. Przy tak niewłaściwie sporządzonym uzasadnieniu nie sposób dojść do tego, czym kierował się organ wydając skarżoną decyzję i czy zbadał wszystkie dowody zebrane w sprawie i powoływane przez skarżącego. Tym bardziej jako niemożliwe jawi się ocenienie poprawności skarżonego rozstrzygnięcia. Powyższe sprawia, że przedmiotowa decyzja nie poddaje się kontroli sądowej. W świetle powyższych wniosków, Sąd nie znając motywów jakimi kierował się organ, nie jest w stanie odnieść się do pozostałych zarzutów podniesionych w skardze. Będzie to możliwe dopiero wtedy, gdy organ należycie uzasadni swoje stanowisko, wyrażone w skarżonej decyzji".

Strona 1/3