Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung, Sędziowie WSA Adam Lipiński, Jacek Fronczyk (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2010 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy podania nazwisk i dalszych danych identyfikujących tożsamość osób, które przekazywały organom bezpieczeństwa państwa informacje na temat skarżącego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3) przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata J. J. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych), powiększoną o należny podatek od towarów i usług w wysokości 52,80 zł (pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy), tytułem nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] Dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w K., działając na podstawie art. 35 ust. 1 i art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (t. j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424 ze zm.), po rozpoznaniu wniosku z dnia [...] stycznia 2009 r., odmówił A. P. podania nazwisk i dalszych danych identyfikujących tożsamość osób, które przekazywały organom bezpieczeństwa państwa informacje na jego temat, a które występują w udostępnionych mu do wglądu dokumentach jako "[...]" i TW "[...]", ze względu na to, że imion i nazwisk oraz pełnych dalszych danych osobowych tych osób nie można jednoznacznie określić na podstawie dostępnych dokumentów danego organu bezpieczeństwa państwa, znajdujących się w zasobie archiwalnym Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.
W motywach rozstrzygnięcia wyjaśniono, że w dniu [...] października 2008 r., realizując wniosek o udostępnienie do wglądu kopii dokumentów na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy o IPN nr [...], udostępniono zainteresowanemu do wglądu dokumenty dotyczące jego osoby, wytworzone na jego temat przez organy bezpieczeństwa państwa. Po zapoznaniu się ze zgromadzonymi dokumentami, A. P. w dniu [...] stycznia 2009 r. wystąpił w trybie art. 35 ustawy o IPN o podanie nazwisk i dalszych danych osobowych współpracowników organów bezpieczeństwa państwa, którzy przekazywali informacje o wnioskodawcy. Jednak w oparciu o zasób archiwalny IPN nie udało się jednoznacznie zidentyfikować danych osobowych osób występujących w udostępnionych wnioskodawcy dokumentach jako "[...]" i TW "[...]". Nie zostało zatem spełnione kryterium art. 35 ust. 1 ustawy o IPN, umożliwiające podanie ich danych osobowych.
W odwołaniu od powyższej decyzji A. P. podniósł, że nie uwzględniono jego żądań zawartych we wniosku, które mieszczą się w ramach przepisów ustawowych. Ponadto zadeklarował pomoc w ustaleniu danych osobowych, będących przedmiotem jego zainteresowania, przy udziale pionu śledczego.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, mając za podstawę art. 127 § 1 w związku z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 35 ust. 1 ustawy o IPN, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania.
Prezes IPN wskazał, że osoba o pseudonimie "[...]" w zasobach archiwalnych IPN, w tym w kartotece pseudonimów i w dziennikach rejestracyjnych, nie figuruje. W przypadku TW "[...]", akta tej osoby zostały zniszczone i brak jest również karty rejestracyjnej. Dodatkowo, poprzez fakt, iż osoby te występują pod pseudonimami, ich identyfikacja jest znacznie utrudniona. Z kolei deklarowana przez zainteresowanego pomoc w ustaleniu danych identyfikujących tożsamość osób przekazujących informacje organom bezpieczeństwa nie może być środkiem dowodowym w sprawie, gdyż realizacja wniosku w trybie art. 35 ust. 1 ustawy o IPN następuje jedynie na podstawie dokumentów znajdujących się w Instytucie.