Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung, Sędziowie Jacek Fronczyk, Janusz Walawski (spr.), Protokolant Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej oddala skargę
Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...], utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], mocą której odmówił przyznania Z. S. renty specjalnej - na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227).
Decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Z. S. w dniu 6 lipca 2009 r. wniósł do Prezesa Rady Ministrów wniosek o przyznanie renty specjalnej na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z uwagi na udział w Poznańskim Czerwcu 1956 r. oraz trudną sytuację materialną i zdrowotną. Skarżący wyjaśnił, że za udział w wydarzeniach 1956 r. siedział w więzieniu jako więzień polityczny, po wyjściu był represjonowany, co objawiło się m. in. niemożnością znalezienia zatrudnienia.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. Prezes Rady Ministrów odmówił przyznania renty specjalnej, podkreślając, że świadczenie takie może być przyznane osobie posiadającej wybitne zasługi w jakiejś dziedzinie aktywności, np. zawodowej, artystycznej czy politycznej oraz w przypadku zaistnienia wyjątkowych, nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Sytuacja bytowa nie stanowi jedynej i decydującej przesłanki uzyskania świadczenia specjalnego. W ocenie organu przestawione przez Z. S. okoliczności nie dają zaś podstaw do przyznania żądanego świadczenia.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Z. S. podniósł, że cała jego działalność opozycyjna związana była z walką o byt niepodległego Państwa, natomiast usuwanie przez niego awarii radiostacji nagłaśniającej przyczyniło się do rozwoju wydarzeń Czerwca 1956 r.
Zaskarżoną decyzją Prezes Rady Ministrów utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2009 r. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, by Z. S. posiadał wybitne zasługi w walce o niepodległość Polski oraz by dotknęły go szczególne represje z tego powodu. Powoływane przez skarżącego pobicia w 1976 i 1983 r. nie mają związku z działalnością opozycyjną prowadzoną w latach 70 - tych, którą, jak twierdzi skarżący, prowadził, ale której nie potwierdzają żadne dokumenty.
Ponadto, skarżący, z uwagi na tymczasowe aresztowanie i pobyt w więzieniu, ma przyznane uprawnienia kombatanckie i otrzymuje z tego tytułu należne świadczenia pieniężne, jednak nie są to uprawnienia przysługujące na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, zgodnie z którym za działalność równorzędną z działalnością kombatancką uznaje się czynny udział w zbrojnym wystąpieniu o wolność i suwerenność Polski w Poznaniu w czerwcu 1956 r. Natomiast obecna sytuacja bytowa Z. S. nie jest wynikiem nadzwyczajnych zdarzeń losowych, nie jest też szczególnie trudna, pomimo otrzymywania niskiej emerytury, ponieważ pozwala na korzystanie z prywatnych usług medycznych.
W skardze Z. S. wyjaśnił, że opinia o stanie zdrowia potrzebna mu była dla Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, stąd też musiał wykonać ją odpłatnie. Natomiast nie stać go na operację [...], a faktura, którą dołączył do akt, została wystawiona pro forma.