Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Grochowska - Jung Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Janusz Walawski Protokolant - Maria Zawada po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2009 r. sprawy ze skargi J. O. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania emerytury policyjnej w drodze wyjątku - uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] - zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], działając na podstawie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 11 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 8, poz. 67 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a., odmówił przyznania dla J. O. emerytury w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podał, że skarżący pełnił służbę w charakterze członka [...], a następnie funkcjonariusza pożarnictwa w Zawodowej Straży Pożarnej w M. na stanowisku [...] w okresie od 1 stycznia 1968 r. do 30 czerwca 1982 r., tj. przez okres 14 lat i 6 miesięcy i ze służby tej został zwolniony w związku z nabyciem prawa do wcześniejszej emerytury na podstawie obowiązującego wówczas rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1981 r. w sprawie szczególnych zasad przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 31 grudnia 1981 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 95 ze zm.). Na podstawie przepisów wspomnianej już wyżej ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym (...), członkowie [...] oraz funkcjonariusze pożarnictwa przed powołaniem w dniu 1 stycznia 1992 r. Państwowej Straży Pożarnej, uprawnieni są do zaopatrzenia emerytalnego, jeżeli posiadali 15 letni okres służby w jednostkach ochrony przeciwpożarowej przy wykonywaniu czynności o charakterze operacyjno - technicznym oraz ustalone z tego tytułu prawo do emerytury lub renty inwalidzkiej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników w związku z wykonywaniem zatrudnienia w szczególnym charakterze funkcjonariusza pożarnictwa, a na mocy art. 58 ust. 1 ustawy, emerytury i renty, do których prawo ustalono na podstawie przepisów dotychczasowych (w stosunku do członków [...] oraz funkcjonariuszy pożarnictwa przez przepisy dotychczasowe należy rozumieć przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników w związku z wykonywaniem zatrudnienia w szczególnym charakterze funkcjonariusza pożarnictwa), stały się emeryturami i rentami w rozumieniu ustawy i ich wysokość podlegała przeliczeniu na zasadach określonych w ustawie. W dniu zwolnienia skarżącego ze służby w charakterze funkcjonariusza pożarnictwa obowiązywała ustawa z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6 ze zm.), a na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 1976 r. w sprawie określenia wieku emerytalnego i zasad przyznawania dodatku do emerytur i rent inwalidzkich dla funkcjonariuszy pożarnictwa (Dz. U. Nr 28, poz. 166), funkcjonariuszom pożarnictwa przysługiwała emerytura, jeżeli spełniali łącznie następujące warunki: 1) osiągnęli wiek 60 lat dla mężczyzn albo 55 lat, jeżeli komisja do spraw inwalidztwa i zatrudnienia orzekła trwałą niezdolność do pełnienia służby w jednostkach ochrony przeciwpożarowej, 2) wiek emerytalny osiągnęli w czasie pełnienia służby albo w czasie zatrudnienia wykonywanego po zwolnieniu ze służby, 3) posiadali wymagany okres zatrudnienia wynoszący dla mężczyzn co najmniej 25 lat, w tym co najmniej 15 lat służby w jednostkach ochrony przeciwpożarowej przy wykonywaniu czynności o charakterze operacyjno - technicznym. Natomiast warunek osiągnięcia wieku emerytalnego w czasie pełnienia służby albo w czasie zatrudnienia wykonywanego po zwolnieniu ze służby nie dotyczył funkcjonariuszy pożarnictwa, którzy zostali zwolnieni ze służby lub z pracy wykonywanej po zwolnieniu ze służby w jednostkach ochrony przeciwpożarowej. Tymczasem skarżący w dniu zwolnienia ze służby nie spełniał powyższych warunków, gdyż miał ukończone 46 lat życia i nie posiadał 15 letniego okresu służby w jednostkach ochrony przeciwpożarowej przy wykonywaniu czynności o charakterze operacyjno - technicznym, zaś do tego ostatniego okresu nie wliczano służby wojskowej. Reasumując, skarżący nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1981 r. w sprawie szczególnych zasad przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 31 grudnia 1981 r. i z powyższych powodów, po wejściu w życie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...), nie został objęty uprawnieniami do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego. W związku z wnioskiem skarżącego z roku 2006 o przeliczenie emerytury z powszechnego zaopatrzenia na emeryturę policyjną, organ wydał decyzję odmowną, bowiem stosownie do treści art. 61 ust. 4 ustawy, funkcjonariusze zwolnieni ze służby przed dniem wejścia w życie ustawy, którym na podstawie dotychczasowych przepisów prawo do zaopatrzenia emerytalnego nie przysługiwało, prawa tego nie nabywają również na podstawie niniejszej ustawy. W dalszej części uzasadnienia organ powołał się na wniosek skarżącego o przyznanie emerytury policyjnej w drodze wyjątku i na jego argumentację (odejście ze służby miało związek z pogorszeniem się stanu zdrowia spowodowanego trudnymi warunkami służby, a obecna emerytura nie pozwala mu na utrzymanie i pokrycie kosztów leczenia) oraz wskazał na przepis art. 8 ust. 1 ustawy konstatując, że z całokształtu sprawy nie wynika, aby w jego sprawie nastąpiły szczególne okoliczności uniemożliwiające mu nabycie ustawowego prawa do emerytury policyjnej i to tym bardziej, że pobiera on emeryturę z powszechnego zaopatrzenia oraz nie pozostaje bez środków utrzymania.