Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędzia WSA Joanna Kube (spr.), Sędzia WSA Jacek Fronczyk, Protokolant D. K., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2007 r. sprawy ze skargi Zarządu Dzielnicy Ś. m. W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia lokalu na lokal socjalny - oddala skargę -
Wojewoda Mazowiecki rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] lutego 2007r. nr [...] stwierdził nieważność uchwały Zarządu Dzielnicy Ś. m. W. z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w sprawie przeznaczenia lokalu nr [...] przy ul. [...] na lokal socjalny, na podstawie art.91 ust. 1 w związku z art. 85 i 86 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 41, poz. 361 ze zm.).
Wojewoda Mazowiecki w uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podał, że w dniu [...] listopada 2006r. Zarząd Dzielnicy Ś. m. W. podjął uchwałę w sprawie przeznaczenia lokalu nr [...] przy ul. [...] na lokal socjalny, która w jego ocenie narusza prawo.
Wskazano, że aby przeznaczyć dany lokal na lokal socjalny, musi on spełnić uprzednio wymogi określone w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), tj. być samodzielnym lokalem mieszkalnym w rozumieniu tej ustawy, nawet biorąc pod uwagę fakt, że lokal (socjalny) może mieć obniżony standard, jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.). Spełnienie wymagań, o których mowa wyżej zgodnie z art. 2 ust.3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali stwierdza starosta (w sprawie Prezydent m. W.) w formie zaświadczenia.
Tymczasem Zarząd Dzielnicy Ś. przed podjęciem uchwały takiego zaświadczenia nie uzyskał, a wręcz przeciwnie, prawomocnym postanowieniem nr [...] Prezydenta m. W. z dnia [...] lutego 2006 r. odmówiono wnioskodawcy Wydziałowi Zasobów Lokalowych Urzędu Dzielnicy Ś. m. W. wydania zaświadczenia o samodzielności przedmiotowego lokalu. W związku z tym Zarząd Dzielnicy nie miał podstaw prawnych do przeznaczenia tego lokalu na lokal socjalny.
Skargę do Sądu na powyższe rozstrzygnięcie skierował Zarząd Dzielnicy Ś., podejmując w tym przedmiocie uchwałę w dniu [...] marca 2007 r. nr [...].
Wnoszący skargę wniósł o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego, zasądzenie od Wojewody Mazowieckiego kosztów postępowania oraz, w razie stwierdzenia w toku rozpoznawania sprawy istotnych naruszeń prawa lub okoliczności mających wpływ na ich powstanie, poinformowanie Prezesa Rady Ministrów o tych faktach w trybie art. 155 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2000 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucono brak podstawy prawnej oraz błędną wykładnię przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 2004 roku o własności lokali oraz ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że rozstrzygnięcie nadzorcze zostało oparte na przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, które odnoszą się wyłącznie do organów gminy. Powołana podstawa prawna, w szczególności art. 85, 86 oraz 91 ostatnio powołanej ustawy jak również art. 1 ust. 1 ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy nie może odnosić się do uchwał podejmowanych przez jednostki pomocnicze, jaką jest dzielnica w mieście [...] W. Podstawa prawna powołana przez Wojewodę Mazowieckiego daje mu prawo wydawania rozstrzygnięć nadzorczych wyłącznie w stosunku do uchwał lub zarządzeń podjętych przez organy gminy.