Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.) Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska Danuta Kania Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi B. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla osoby bezrobotnej uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty [...] z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...]
Starosta [...] decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] odmówił przyznania B. J. prawa do zasiłku dla osoby bezrobotnej od dnia [...] grudnia 2014 r.
W uzasadnieniu wskazał, że suma okresów uprawniających do zasiłku, o których mowa w art. 71 ust. 1 i ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania (w dniu
[...] grudnia 2014 r.), w przedmiotowej sprawie, jest krótsza niż 365 dni, bowiem wynosi 336 dni, co stanowi podstawę odmowy przyznania prawa do zasiłku.
Organ podał, że wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia [...] listopada 2013 r. nie zostało zaliczone do 365 dni, gdyż z wyroku nie wynika za jaki okres zakład pracy powinien wypłacić wynagrodzenie, a Towarzystwo Ubezpieczeń [...] S.A. w [...] pismem z dnia [...] stycznia 2015 r. poinformowało, że brak jest podstaw do przypisania wypłaconego jednomiesięcznego wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy do konkretnego okresu kalendarzowego.
W odwołaniu strona zarzuciła, że organ I instancji błędnie ustalił, iż w okresie
18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania, suma okresów uprawniających do uzyskania zasiłku jest w jej przypadku mniejsza niż 365 dni. Zdaniem odwołującej się organ powinien zaliczyć do powyższego okresu jednomiesięczne wynagrodzenie przyznane jej wyrokiem Sądu Rejonowego dla [...]z dnia [...] listopada 2013 r. (sygn. akt [...]), który załączyła do odwołania. Wówczas, zostałby w jej ocenie spełniony warunek do uzyskania zasiłku.
Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 10 ust. 2 pkt 4 i ust. 7 pkt 2 w związku z art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r., poz. 149), utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu organ przywołał treść przepisu art. 71 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz przepis art. 71 ust. 2 pkt 1-8 tej ustawy.
Wojewoda [...] stwierdził, że suma okresów uprawniających do zasiłku, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, na przestrzeni 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień rejestracji B.J.w Powiatowym Urzędzie Pracy w [...], tj. w okresie od dnia [...] czerwca 2013 r. do dnia [...] grudnia 2014 r., jest krótsza niż 365 dni.
Organ wskazał, że w aktach sprawy znajduje się świadectwo pracy z dnia [...] grudnia 2014 r. potwierdzające okres zatrudnienia B. J.
w pełnym wymiarze czasu pracy od dnia [...] grudnia 2013 r. do dnia [...] listopada 2014 r. oraz świadectwo pracy potwierdzające okres zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy od dnia [...] sierpnia 1999 r. do dnia [...] września 2008 r. Wojewoda podał, że z zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości dochodów z dnia [...] grudnia 2014 r. oraz z dnia [...] grudnia 2014 r. wydanych przez Towarzystwo Ubezpieczeń [...] "[...]. wynika, że B. J. była zatrudniona w okresie od [...] grudnia 2013 r. do [...] listopada 2014 r. za który otrzymywała miesięcznie wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia.