Organ przypomniał, że przesłankami wskazanymi przez organ pierwszej instancji do skorzystania z możliwości przewidzianej w art. 41 ust. 2 pkt 8 ustawy o Policji było popełnienie czynów o znamionach przestępstwa z art. 178a § 1 oraz art. 235 Kodeksu karnego. Dalej zaś wskazał, że prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w P. Wydział Karny z dnia [...] marca 2010 r., sygn. akt [...] A. S. został uznany winnym czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i skazany na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności, warunkowo zawieszoną na okres próby lat dwóch, a także wobec skazanego zastosowano środek karny, w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w komunikacji lądowej przez okres jednego roku. Ponadto ww. został uniewinniony od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 235 k.k.
W ocenie organu taki stan sprawy powoduje, że odpadła jedna z przesłanek przyjętych przez organ pierwszej instancji do zwolnienia A. S. ze służby w trybie art. 41 ust. 2 pkt 8 ustawy o Policji. Jednak w ocenie organu odwoławczego nie może to stanowić podstawy do uchylenia rozkazu personalnego w przedmiocie zwolnienia ze służby, bowiem w pełni uzasadnia go fakt popełnienia czynu o znamionach przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., jego oczywistość i charakter, uniemożliwiający pozostanie w służbie.
Podkreślił, że zachowanie policjanta wykazało niefrasobliwość i lekceważący stosunek do prawa, przejawiający się kierowaniem samochodem osobowym w stanie nietrzeźwym, nie bez znaczenia pozostaje również jego zachowanie po spowodowaniu kolizji drogowej.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o uchylenie rozkazu personalnego nr [...] Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2010 r. w sprawie zwolnienia ze służby w Policji.
Decyzji zarzucił naruszenie prawa materialnego, poprzez niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 41 ust. 2 pkt 3 ustawy o Policji oraz naruszenie art. 10 k.p.a., poprzez niezapewnienie mu czynnego udziału w postępowaniu.
W odpowiedzi na skargę organ - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej oddalenie, powołując argumenty jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Podstawę materialnoprawną zaskarżonego rozkazu personalnego stanowił przepis art. 41 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), zgodnie z którym policjanta można zwolnić ze służby w przypadku popełnienia czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia jego pozostanie w służbie. Dodatkowy wymóg do zastosowania powołanej podstawy zwolnienia określa przepis art. 43 ust. 3 powołanej ustawy, według którego zwolnienie policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 i 8 może nastąpić po zasięgnięciu opinii organizacji związku zawodowego policjantów.