Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji
Uzasadnienie strona 4/4

Podkreślić również należy, że charakter przestępstwa, którego dopuścił się skarżący, a które zawsze popełnione zostaje z winy umyślnej, w opinii społecznej postrzegane jest jako czyn o wysokim stopniu społecznej szkodliwości, poddany szczególnej krytyce i napiętnowaniu, popełniony z niskich pobudek, uzasadnia przyjęcie, iż utracił on wymóg nieposzlakowanej opinii, niezbędny do bycia funkcjonariuszem Policji.

Stąd też trafnie uznały organy Policji, że powyższe okoliczności dają podstawy do wnioskowania o braku możliwości pozostawania skarżącego w Policji.

Nie ulega również wątpliwości, iż została spełniona przesłanka zawarta w przepisie art. 43 ust. 3 ustawy o Policji, zgodnie z którym zwolnienie policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 8 może nastąpić po zasięgnięciu opinii organizacji zakładowej związku zawodowego policjantów, bowiem zwrócono się o opinię w przedmiotowej sprawie do organizacji zakładowej związku zawodowego policjantów. Zarząd Wojewódzki [...] wyraził pozytywną opinię w przedmiocie zwolnienia A. S. ze służby w Policji.

Konstrukcja przepisu, stanowiącego podstawę materialnoprawną wydania zaskarżonej decyzji, wskazuje, że podejmowane na tej podstawie decyzje mają charakter uznaniowy. Co do zasady sądowa kontrola decyzji uznaniowych jest ograniczona. Nie obejmuje ona celowości zaskarżonej decyzji. Sąd bada w takich sprawach, czy decyzja nie nosi cech dowolności, a więc czy organ rozstrzygający zebrał cały materiał dowodowy i dokonał wyboru określonego sposobu załatwienia sprawy po wszechstronnym i dogłębnym rozważeniu wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych.

W sprawie niniejszej skarżący wskazuje, że okoliczności zdarzenia nie były przedmiotem postępowania dowodowego przed organami administracji, a wyłącznie postępowania karnego w którym zapadł wyrok.

Jednak w ocenie Sądu organy w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prawidłowo ustaliły przesłankę oczywistości popełnienia przez funkcjonariusza czynu o znamionach przestępstwa. Skarżący nie zgadza się wprawdzie z brakiem przeprowadzenia przez organy pełnego, bezpośredniego postępowania dowodowego, pozostaje to jednak bez wpływu na zgodność z prawem zaskarżonego rozkazu personalnego. Nie ma znaczenia dla ustalenia istnienia przesłanki oczywistości popełnienia czynu o znamionach przestępstwa fakt, że czynności dotyczące ustalenia okoliczności zdarzenia nie zostały przeprowadzone ponownie przez organy administracyjne. Nie można zgodzić się z zarzutem, że organy nie przeprowadziły jakiegokolwiek postępowania wyjaśniającego, gdyż w istocie takie postępowanie zostało przeprowadzone i polegało ono na zgromadzeniu dokumentów przygotowanych przez powołane do tego podmioty. Organ administracji nie ma obowiązku prowadzenia postępowania dowodowego, jeżeli przedstawione mu dowody świadczą jednoznacznie o okolicznościach, których miałby dowodzić.

Materiały te pozwoliły na przyjęcie, iż w sprawie spełniona została przesłanka oczywistości popełnienia przez skarżącego czynu o znamionach przestępstwa.

Z tych też względów Sąd uznał wydane w sprawie decyzje za prawidłowe, a zarzuty podniesione w skardze za nieuzasadnione.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.

Strona 4/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji