Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Janusz Walawski (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2014 r. sprawy ze skargi G. D. na orzeczenie Komendanta [...] Policji z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej nagany - oddala skargę -
G. D. został obwiniony o to, że w dniu [...] września 2013 r. w W. pełniąc w godz. 19.00 - 7.00 służbę patrolową i mając obowiązek dbania o rzetelne i dokładne wykonywanie powierzonych zadań zgodnie z obowiązującymi wymaganiami oraz zaangażowania się w ich realizację, efektywnego wykorzystania czasu i nakładu pracy w tym zakresie, czynności związane z realizacją poleceń wydanych podczas odprawy wykonał w sposób nieprawidłowy, ponieważ w czasie tej służby między innymi nie podjął żadnej interwencji własnej, nie przeprowadzał kontroli parkingów, pojazdów i ich tablic pod kątem legalności i w ten sposób naruszył dyscyplinę służbową określoną w art. 132 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 z późn. zm.) w zw. z pkt 8 ppkt 46 karty opisu stanowiska pracy z dnia 10 grudnia 2011 r.
Komendant Rejonowy Policji [...], działając na podstawie art. 135j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 z późn. zm.), w dniu [...] października 2013 r. wydał orzeczenie nr [...], w którym uznał G. D. winnym popełnienia powyżej opisanego przewinienia dyscyplinarnego i ukarał go karą nagany.
Komendant [...] Policji, po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 135n ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 z późn. zm.), w dniu [...] listopada 2013 r. wydał orzeczenie nr [...], którym utrzymał w mocy orzeczenie organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy w uzasadnieniu orzeczenia podał, że postępowanie dyscyplinarne zostało przeprowadzone przez organ pierwszej instancji prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. W sposób szczegółowy wyjaśniono okoliczności zarzucanych czynów, a zgromadzony w tym zakresie materiał dowodowy nie pozostawił wątpliwości, co do stopnia zawinienia sprawcy i został oceniony przez organ pierwszej instancji w sposób prawidłowy. Wymierzona kara nagany jest współmierna do zaistniałych przewinień.
G. D., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na orzeczenie organu odwoławczego. Pełnomocnik skarżącego zarzucił organowi, że zaskarżone orzeczenie wydał z naruszeniem przepisów postępowania, tj. art. 7 i art. 107 § 3 Kpa oraz art. 132 ust. 2 i 3 ustawy o Policji, poprzez nieokreślenie w treści orzeczenia jakie przekroczenie uprawnień lub niewykonanie obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów, jest zarzucane skarżącemu.
Podnosząc powyższe zarzuty pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania.
Komendant [...] Policji w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.