Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA - Sławomir Antoniuk, - Janusz Walawski (spr.), Protokolant - Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 października 2008 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej - oddala skargę -
Prezes Rady Ministrów, decyzją z dnia [...] maja 2008 r. nr [...], utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...], którą odmówił D.K. przyznania świadczenia specjalnego. W ocenie organu zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyznania wnioskowanego świadczenia. Nie wynika z niego bowiem, że wnioskodawczyni posiada wybitne dokonania w pracy zawodowej, czy też w działalności społecznej, na którą się powołuje. Nie wynika z niego również, że jej trudna sytuacja bytowa została spowodowana nadzwyczajnym zdarzeniem losowym.
Decyzja z dnia [...] maja 2008 r. stała się przedmiotem skargi wniesionej przez D. K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której przedstawiła okoliczności związane z jej "represjonowaniem przez komunistów", co w konsekwencji pozbawiło ją możliwości przepracowania większej liczby lat, a tym samym otrzymywania wyższej emerytury. Skarżąca wniosła o wnikliwe zapoznanie się ze sprawą.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto organ wyjaśnił, że przedmiotowe świadczenie, wbrew rozumowaniu skarżącej, nie ma charakteru socjalnego. Organ stwierdził również, że o ile skarżąca uważa, że powinna otrzymać zadośćuczynienie za doznane krzywdy, to takiego roszczenia dochodzić może przed sądem cywilnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 i art. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, iż przedmiotem sprawy jest ocena przez Sąd prawidłowości prowadzonego przez organ administracji publicznej postępowania administracyjnego oraz wydanego w tym postępowaniu rozstrzygnięcia.
Skarga nie może zostać uwzględniona, gdyż zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem obowiązującym w dniu jej wydania.
Podstawę materialno - prawną zaskarżonej decyzji stanowi art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, Prezes Rady Ministrów, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może przyznać emeryturę lub rentę na warunkach i w wysokości innej, niż określone w ustawie. Decyzja wydana na podstawie tego przepisu ma charakter uznaniowy. Uznaniowy charakter decyzji nie wyklucza jej sądowej kontroli, ale oznacza, iż kontrola ta sprowadza się wyłącznie do badania, czy wydanie decyzji zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem administracyjnym, tzn. z zachowaniem procedury administracyjnej. W szczególności Sąd kontroluje, czy w toku tego postępowania podjęto wszelkie niezbędne kroki do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, czy zebrano wszystkie dowody w celu ustalenia istnienia, bądź nieistnienia ustawowych przesłanek decyzji uznaniowej oraz czy podjęta na ich podstawie decyzja nie wykracza poza granice uznania administracyjnego, czyli, czy nie nosi ona cech dowolności. Badaniu podlega wyłącznie to, czy przy wydaniu decyzji spełniony został, zawarty w art. 7 Kpa, obowiązek uwzględnienia słusznego interesu społecznego i słusznego interesu strony oraz czy organ przestrzegał konstytucyjnej zasady równości wobec prawa. Wybór rozstrzygnięcia, dokonywany na podstawie kryteriów słuszności i celowości, pozostaje poza kontrolą sądu administracyjnego, gdyż jest to suwerenne prawo organu.