Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Marcinkowska Sędzia WSA - Sławomir Antoniuk Sędzia WSA - Ewa Grochowska - Jung (sprawozdawca) Protokolant - specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi W. L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o odmowie przyznania dodatku służbowego - oddala skargę -
Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej nr [...] z dnia [...] stycznia 2014 r., którą odmówiono W. L. stwierdzenia nieważności decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w S. nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. i poprzedzającej ją decyzji Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w S. nr [...] z dnia [...] lipca 2013 r.
W uzasadnieniu organ wskazał, iż Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2014 r. odmówił W. L. stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w S. nr [...] z dnia [...] lipca 2013 r. oraz decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w S. nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. w sprawie odmowy przyznania dodatku służbowego w wysokości 50 %.
Od powyższej decyzji W. L. złożył odwołanie, w którym zarzucił organowi I instancji naruszenie przepisów kpa poprzez nieuzasadnione stwierdzenie braku wystąpienia przesłanek z art. 156 § 1 pkt 2 kpa, w tym braku wystąpienia rażącego naruszenia prawa przez organy, których pisma były przedmiotem wniosku z dnia [...] grudnia 2013 r. o stwierdzenie ich nieważności. Minister Spraw Wewnętrznych utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Wskazał na podstawy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej wymienione w art. 156 § 1 kpa i powołując się na orzecznictwo stwierdził, iż rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa zachodzi wtedy, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owo rozstrzygnięcie nie może być akceptowane jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.
Organ wyjaśnił, iż sprawy wynikające z podległości służbowej pracowników organów państwowych i innych jednostek organizacyjnych zostały, na podstawie art. 3 § 3 kpa, wyłączone z postępowania administracyjnego, jednak przepis dopuszcza stosowanie kodeksu na zasadach określonych w przepisach szczególnych. W świetle ustawy o Państwowej Straży Pożarnej kwestia, czy konkretna sprawa będzie rozpoznawana w ramach postępowania administracyjnego, czy też w innym trybie należy do materii tej ustawy. Ustawa o Państwowej Straży Pożarnej wyraźnie wskazuje przepisy prawa stanowiące podstawę prawną do wydania decyzji administracyjnych (np. art. 32, 82 ust. 1, 83 ust. 1 i 5). Przepisy rozdziału 9 powołanej ustawy regulują uposażenie i inne świadczenia pieniężne strażaków. Uposażenie strażaka składa się z uposażenia zasadniczego i z dodatków do uposażenia (art. 86 zawarty w rozdziale 9). Dodatki do uposażenia tj. dodatek za stopień, dodatek służbowy, dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami, warunkami albo miejscem pełnienia służby zostały z kolei wymienione w art. 87 ust. 1 tej ustawy. Pogląd ten jest ugruntowany zarówno w piśmiennictwie jak i orzecznictwie sądów administracyjnych. Stwierdzenie zawarte w art. 104 § 1 kpa, że załatwienie sprawy następuje przez wydanie decyzji administracyjnej, odnosi się tylko do sytuacji, gdy z mocy przepisów prawa materialnego lub innych załatwienie sprawy powinno nastąpić w tej formie prawnej.