W myśl art. 110 Kpa organ administracji publicznej, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Jerzego D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 10 sierpnia 1999 r. (...) w sprawie odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż alkoholu - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; (...)
Decyzją Prezydenta W. z dnia 28 czerwca 1999 r. (...), wydaną na podstawie art. 104 Kpa oraz art. 18 ust. 1, ust. 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ oraz par. 3 uchwały (...) z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4,5 procent alkoholu /z wyjątkiem piwa/, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, określenia zasad usytuowania na terenie miasta miejsc sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia zarówno w miejscach jak i poza miejscami sprzedaży oraz ustalenia Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na terenie Miasta W., odmówiono wydania wnioskowanego zezwolenia. Na uzasadnienie organ wskazał, że w dniu 2 lutego 1999 r. strona złożyła w Wydziale Handlu Usług i Drobnej Wytwórczości wniosek o wydanie zezwolenia na sprzedaż piwa w prowadzonym przez siebie "B." położonym przy ul. P. 21 w W. Pomimo wcześniejszej /z dnia 11 marca 1998 r./ pozytywnej opinii Zarządu Miasta W. w sprawie, w toku dalszego postępowania pojawiły się nowe okoliczności. Analizując dokumenty sprawy organ stwierdza, iż strona w zakresie dotyczącym składania podań o wydanie zezwolenia, dokonywania za nie opłat - jest podmiotem nierzetelnym, wszystko wykonuje po ustawowo określonym terminie.
W dniach 6 maja 1998 r. i 5 czerwca 1998 r. podczas kontroli przeprowadzonej przez Straż Miejską przy udziale Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ujawniono, że w lokalu odbywa się bez zezwolenia sprzedaż i konsumpcja piwa. Ponowna kontrola, przeprowadzona 19 maja 1998 r. potwierdziła, że w dalszym ciągu w lokalu odbywa się sprzedaż piwa. Powyższą okoliczność, w dacie 27 maja 1998 r. po raz kolejny potwierdziła Państwowa Inspekcja Handlowa. W toku dalszego postępowania stwierdzono, iż pomimo ukarania strony grzywną przez Kolegium, 13 stycznia i 17 lutego 1999 r. w lokalu przy ul. P. 21 odbywa się sprzedaż piwa. Mając na uwadze powyższe okoliczności potwierdzające, że wnioskodawca nagminnie narusza art. 18 ust. 1 i 6 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, w myśl którego sprzedaż napojów alkoholowych może być prowadzona tylko na podstawie zezwolenia, zaś w przypadku naruszania zasad obrotu napojami alkoholowymi należy cofnąć zezwolenie, uznano, że istnieją podstawy do odmowy wydania zezwolenia.
Odwołanie od niekorzystnej decyzji złożył Jerzy D. i wniósł o jej uchylenie i umorzenie postępowania, bądź też o uchylenie decyzji i udzielenie zezwolenia na sprzedaż i podawanie piwa w lokalu "B." przy ul. P. w W., zarzucając naruszanie art. 18 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi przez samowolne i sprzeczne z tym przepisem określenie warunków wydania zezwolenia, naruszenie art. 7, art. 8, art. 9, art. 11, art. 14 oraz art. 36 par. 1 i 2 oraz art. 39-47 Kpa, tj. przepisów ustających zasady postępowania administracyjnego w szczególności przez przewlekłe, bo ponad półroczne prowadzenie sprawy, niedoręczanie mu pism w sprawie, niezawiadomienie go o konieczności stawienia się w określonym terminie w Urzędzie, naruszenie art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa przez wielokrotne wydawanie decyzji w sprawie uprzednio rozstrzygniętej decyzją ostateczną. W uzasadnieniu odwołania Jerzy D. podniósł, że zaskarżona decyzja po raz kolejny rozstrzyga sprawę wszczętą na jego wniosek, nie został poinformowany przez Urząd o jakimkolwiek terminie odbioru zezwolenia i dokonania opłaty, z własnej inicjatywy był w Urzędzie 6 maja 1998 r. i tam poinformowano go, że przyszedł po terminie, nie pobrano od niego opłaty za zezwolenie, nie został także poinformowany o wydaniu zezwolenia w dniu 7 sierpnia 1998 r., swoim postępowaniem, zdaniem skarżącego, organ pierwszej instancji naruszył szereg zasad prawnych, a i następne rozstrzygnięcie sprawy po dniu wydania pierwszej decyzji jest obarczone nieważnością.