Skarga Krystyny K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w (...) w przedmiocie odmowy rozpoznania choroby zawodowej i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 29 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w Ś.
Tezy

Orzeczenie jednostki organizacyjnej właściwej do rozpoznawania chorób zawodowych ma charakter opinii biegłego /wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 1998 r. II SA/Wr 1980/97 - nie publikowany/. wprawdzie w kodeksie postępowania administracyjnego nie określono wymagań, jakim powinna odpowiadać opinia biegłego, ale z samej istoty tego dowodu wynika że oprócz konkluzji powinna zwierać uzasadnienie zajętego stanowiska z odniesieniem się nie tylko do wyników badań przeprowadzonych przez daną jednostkę, ale również do innych zebranych dowodów, zwłaszcza gdy wynikają z nich odmienne oceny.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Krystyny K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w (...) z dnia 19 września 1997 r. w przedmiocie odmowy rozpoznania choroby zawodowej i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w Ś.

Uzasadnienie strona 1/2

Przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w (...) z dnia 19 września 1997 r., utrzymująca w mocy decyzję Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w Ś. z dnia 21 sierpnia 1997 r. nr HP/27/II-7/890/97 o odmowie stwierdzenia u Krystyny K. choroby zawodowej narządu głosu. Wydając powyższą decyzje, organ odwoławczy ustalił, że Krystyna K. była zatrudniona w szkolnictwie od 1965 r. do 1996 r. w charakterze nauczycielki geografii. W okresie od dnia 15 sierpnia 1965 r. do dnia 15 sierpnia 1973 r. pracowała w Szkole Podstawowej w B. w pełnym wymiarze czasu pracy. Następnie od dnia 16 sierpnia 1973 r. do dnia 31 sierpnia 1975 r. była zatrudniona na pełnym etacie w Zbiorczej Szkole Gminnej w L. Ostatnio zaś, w okresie od 1 września 1975 r. do dnia 31 sierpnia 1996 r., pracowała w Zespole Szkół Ekonomicznych im. (...) w Ś., a z dniem 1 września 1996 r. przeszła na emeryturę. Wobec podejrzenia o chorobę zawodową narządu głosu Krystyna K. została skierowana na badania do Poradni Laryngologicznej Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w (...), jednakże nie rozpoznano tam choroby zawodowej. Nie stwierdzono choroby zawodowej również po przeprowadzeniu badań w dniach 5 lutego 1997 r., 19 marca 1997 r. i 23 kwietnia 1997 r. w Instytucie Medycyny Pracy w S. Rozpoznano przewlekły prosty nieżyt błony śluzowej gardła i krtani, który nie jest chorobą zawodową w rozumieniu par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./, gdyż nie figuruje w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do tego rozporządzenia. W tych okolicznościach - zdaniem organu odwoławczego - odmowa rozpoznania u Krystyny K. choroby zawodowej w postaci zawodowego uszkodzenia narządu głosu jest zasadna, wobec czego decyzja organu I instancji zostaje utrzymana w mocy.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Krystyna K. zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych. Przyjęto, że nie stwierdza się u niej zawodowego uszkodzenia narządu głosu, chociaż wyniki badań przeprowadzonych w Poradni Laryngologicznej w S. otolaryngologa dra (...) i Klinice Laryngologicznej w W. przez prof. dr (...) przeczą temu. Z jednych i drugich badań bowiem wynika, że rozpoznane u niej zmiany w krtani mają związek z wykonywaną pracą zawodową. Instytut Medycyny Pracy w S. nie ustosunkował się do złożonych przez nią wyników badań, wydając własną, krótką opinię, która jest dla niej krzywdząca. Nie zwrócił też otrzymanej od niej dokumentacji lekarskiej mimo telefonicznej i listownej prośby. Powołując się na powyższe argumenty, skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, jako wydanej z naruszeniem prawa.

Organ odwoławczy podtrzymał swoje stanowisko i w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przesłanki materialnoprawne stwierdzenia choroby zawodowej wyznacza par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./. W myśl tego przepisu przez choroby zawodowe rozumie się choroby wymienione w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia, jeżeli zostały spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy. Wystąpienie tych przesłanek lub ich brak organ orzekający obowiązany jest ustalić zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego, które w zakresie ustalania stanu faktycznego przyjmują - jako naczelną - zasadę prawdy obiektywnej, wyrażoną w art. 7 Kpa.

Strona 1/2