Z mocy par. 4 ust. 2 pkt 1 w związku z par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie zasad i trybu odszkodowań za straty spowodowane skierowaniem wód zalewowych w inny obszar w związku z zagrożeniem powodzią /Dz.U. nr 82 poz. 521/ organ gminy nie jest zobowiązany do potwierdzenia w drodze zaświadczenia okoliczności wydania decyzji o skierowaniu wód zalewowych w inny obszar dla ratowania szczególnie ważnych obszarów zagrożonych powodzią w lipcu 1997 r., jeżeli decyzji takiej organ gminy nie wydał.
Na podstawie par. 4 ust. 2 pkt 1 w związku z par. 1 powołanego rozporządzenia, organ gminy może ograniczyć treść wydanego zaświadczenia do potwierdzenia faktu poniesienia strat przez określoną osobę w wyniku powodzi.
uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Wójta (...) w przedmiocie wydania zaświadczenia o skierowaniu wód zalewowych powodzi na inny obszar.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje;
W art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. /Dz.U nr 80 poz. 491/ ustanowiona została szczególna zasada odpowiedzialności Skarbu Państwa za straty poniesione w wyniku decyzji o skierowaniu wód zalewowych w inny obszar, w celu ratowania szczególnie ważnych obszarów zagrożonych powodzią.
W ustawie nie ustalono zasad i trybu udzielania odszkodowań z tego tytułu, powierzając w art. 3 ust. 2 ustawy określenie tych zasad i trybu, Radzie Ministrów, w drodze rozporządzenia wykonawczego.
W wydanym na podstawie tej delegacji rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie zasad i trybu odszkodowań za straty spowodowane skierowaniem wód zalewowych w inny obszar w związku z zagrożeniem powodzią /Dz.U. nr 82 poz. 521/ przewidziano mieszany tryb rozstrzygania roszczeń odszkodowawczych z tytułu skierowania wód zalewowych w inny obszar, podobny do regulacji zawartych w przepisach art. 36 do art. 38 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./. Zważywszy że w par. 7 ust. 2 i w par. 8 ust. 1 rozporządzenia przewidziano orzekanie w tych sprawach jednoinstancyjnie, przez kierownika urzędu rejonowego, oraz wnoszenie odwołań od decyzji tego organu do sądu rejonowego, właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego objęty jest tylko wąski zakres kontroli tego postępowania - wyłącznie orzecznictwo organów administracji w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia, o jakim mowa w par. 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia.
Według par. 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r., organ gminy właściwy ze względu na miejsce powstania strat stwierdza w drodze zaświadczenia okoliczności, o których mowa w par. 1, tj. potwierdza:
1/ poniesienie straty przez określoną osobę oraz
2/ związek przyczynowy pomiędzy szkodą a decyzją wydaną w celu skierowania wód zalewowych w inny obszar dla ratowania przed powodzią obszarów szczególnie zagrożonych.
Ścisłe stosowanie par. 4 ust. 2 pkt 1 w związku z par. 1 rozporządzenia, czego przykładem jest zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego i postanowienie Wójta Gminy W, jest sprzeczne z ustawowymi regulacjami wydawania zaświadczeń, przepisami kompetencyjnymi organów uprawnionych do podejmowania decyzji w sprawach powodziowych, a ze względu na moc dowodową zaświadczenia jako dokumentu urzędowego może prowadzić do ograniczenia obywatelskiego prawa do rozpatrzenia sprawy przez bezstronny i niezawisły sąd, ustanowionego w art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Według art. 76 par. 1 Kpa dokumenty urzędowe sporządzone w przepisowej formie, przez powołane do tego organy, w ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.
Ogólną podstawę wydawania zaświadczeń stanowi art. 217 Kpa i nie może budzić wątpliwości, że zaświadczenie wydane na jego podstawie ma moc dowodową dokumentu urzędowego /por.: J. Borkowski i in.: Kodeks Postępowania Administracyjnego. Komentarz 1989, str. 368/ oraz że to, co w jego treści stwierdzono, powinno się mieścić w zakresie działania organu.