Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie - Asesor WSA Bogumiła Kalinowska - Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk (sprawozdawca) Protokolant - Krzysztof Caliński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2004 r. sprawy ze skargi E. Sz. na decyzję Wojewody D. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie ustalenia kary pieniężnej za wydobywanie kopaliny bez wymaganej koncesji, uchyla zaskarżoną decyzję, określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Zawiadomieniem stron z dnia 6 sierpnia 2002 r. Starosta Powiatu P. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wydobywania kopaliny bez koncesji wymaganej przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. -Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 ze zm.), na działkach: Nr [...] (stanowiącej własność E. Sz.) i Nr [...] (właściciel - F. G., który odkupił tę działkę od E. Sz.), położonych w miejscowości P. D. Przyczynę wszczęcia postępowania stanowiła sygnalizacja Najwyższej Izby Kontroli - Delegatury we Wrocławiu o wydobywaniu kopalin bez stosownej koncesji, pod pozorem budowy stawów rybnych.
Działając na podstawie art. 128 prawa geologicznego i górniczego, decyzją z dnia [...], Nr [...], Starosta P. wymierzył E. Sz. karę pieniężną w wysokości [...], za wydobycie kopaliny bez wymaganej koncesji w latach 1999-2001.
Wskutek odwołania strony, Wojewoda D. - decyzją z dnia [...], Nr [...] - uchylił pierwszoinstancyjne rozstrzygnięcie w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, zarzucając błędne wyliczenie ilości kopaliny wydobytej przez stronę nielegalnie.
Kolejną decyzją z dnia [...], Nr [...], Starosta P. obniżył wcześniej ustaloną karę do kwoty [...].
E. Sz. odwołał się również od tej decyzji, w wyniku czego Wojewoda D. wydał w dniu [...] decyzję Nr [...], uchylając orzeczenie organu pierwszej instancji i przekazując raz jeszcze sprawę do ponownego rozpoznania. Rozstrzygnięcie organu odwoławczego uzasadnione zostało tym razem niewłaściwą stawką zastosowaną przez starostę w celu obliczenia należnej kary.
W dniu [...] Starosta P. ustalił wobec strony karę pieniężną za wydobywanie kopaliny bez wymaganej koncesji w wysokości [...] (pierwszoinstnacyjna decyzja Nr [...].
Po rozpatrzeniu kolejnego odwołania strony, Wojewoda D. utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie (decyzja z dnia [...], Nr [...]).
W uzasadnieniu takiego orzeczenia - po przedstawieniu dotychczasowego przebiegu postępowania w sprawie - organ odwoławczy wywodził, że zarzuty strony nie zasługują na uwzględnienie. Bezspornym - w ocenie Wojewody D. - jest bowiem fakt, iż wydobycie kopaliny miało miejsce i odbywało się bez wymaganej prawem koncesji, czego nawet -jak twierdził organ drugiej instancji - strona nie kwestionuje. Wojewoda
2
Sygn. akt: 3 II SA/Wr 1931/03 podniósł dalej, że w przeprowadzonych postępowaniach Starosta P. prawidłowo określił ilość wydobytej kopaliny na podstawie operatu geodezyjnego. Przyjął również najkorzystniejszą dla odwołującego się, najniższą stawkę ceny sprzedaży jednej tony kruszywa, w okresie prowadzenia nielegalnej wydobycia, tj. w latach 1999-2001.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu E. Sz. wniósł o uchylenie decyzji organu drugiej instancji w całości i o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Skarżący zarzucił naruszenie przez Wojewodę D. przepisów prawa procesowego, poprzez nieustosunkowanie się przez ten organ do zarzutów strony, podnoszonych konsekwentnie w odwołaniach do wszystkich trzech decyzji Starosty P.