W dniu 31 marca 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wpłynęła skarga Wojewody D. (działającego jako organ nadzoru) na powyższą uchwałę Rady Gminy M. Nr [...] z dnia [...] r.
Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Zaskarżonej uchwale zarzucił istotne naruszenie art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (j.t. Dz.U. z 2015 r.,poz.139).
Wojewoda D. w pierwszej kolejności zauważył, że z treści uzasadnienia do uchwały nie wynika jednoznacznie, jakie przepisy oraz w jaki sposób zostały naruszone przy sporządzaniu taryf. Na potrzebę szczegółowego uzasadnienia przez radę gminy zarzutu niezgodności taryfy z przepisami wskazuje zaś orzecznictwo sądowe.
W ocenie organu nadzoru, szczególnie niejasne jest oparcie odmowy zatwierdzenia taryf o fakt niewłaściwego sposobu liczenia przez Spółkę amortyzacji.
W trakcie trwania postępowania nadzorczego, w dniu 29 grudnia 2014 r. do organu nadzoru wpłynęło pismo Prezesa Zarządu KSWiK, które zawiera uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie dokonanej przez Radę Gminy M. oceny przedłożonego wniosku taryfowego.
W ocenie Wojewody analiza argumentów przedstawionych przez Radę Gminy oraz Spółkę prowadzi do wniosku, że Spółka sporządzając taryfy posłużyła się sposobem amortyzowania środków trwałych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tzw. amortyzacją bilansową). W konsekwencji Spółka wliczyła do kosztów świadczenia usług wodociągowych i kanalizacyjnych amortyzację bilansową, czyli w pełnej wysokości niezależnie od źródeł finansowania nakładów na wytworzenie środka trwałego. Spółka nie pomniejszyła zatem amortyzacji o część odpowiadającą kwotowo dotacji otrzymanej ze środków Unii Europejskiej.
Z kolei, jak twierdzi Wojewoda, według Rady Gminy Spółka powinna dokonać amortyzacji środków trwałych zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż Rada Gminy zakwestionowała sposób określenia kosztów Spółki, uznając, że kosztów działalności Spółki - zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych - nie stanowią odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która została sfinansowana otrzymaną dotacją.
Mając na uwadze przepisy art. 20 ust. 2, ust. 2 i ust. 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, zwanej dalej "uzzwzoś" oraz § 6 i § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określenia taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków, zwanego dalej "rozporządzeniem" a także fakt, iż przepisy wymienionych aktów prawnych, nie określają wprost szczegółowego sposobu amortyzowania środków trwałych przez przedsiębiorstwo przy ustalaniu niezbędnych przychodów dla potrzeb obliczania taryfowych cen i stawek opłat planowanych na rok obowiązywania taryf - w ocenie Wojewody przepisy te wskazują natomiast, że Spółka ustalając niezbędne przychody, uwzględniła koszty amortyzacji planowane na podstawie kosztów ustalonych zgodnie z przepisami o rachunkowości.