Sprawa ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na § 8 ust. 1 zdanie 2-gie i § 8 ust. 2 uchwały Rady Powiatu Ząbkowickiego w przedmiocie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Powiatu Ząbkowickiego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Białek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA - Alicja Palus, Sędzia NSA - Andrzej Wawrzyniak, , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na § 8 ust. 1 zdanie 2-gie i § 8 ust. 2 uchwały Rady Powiatu Ząbkowickiego z dnia 26 marca 1999 r. nr VI/30/1999 w przedmiocie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Powiatu Ząbkowickiego I. stwierdza nieważność § 8 ust. 1 zdanie 2-gie i § 8 ust. 2 zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała w zakresie opisanym w pkt I nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Powiatu Ząbkowickiego na rzecz Wojewody Dolnośląskiego kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/5

Uchwałą nr VI/30/1999 podjętą na sesji w dniu 26 marca 1999 r. Rada Powiatu Ząbkowickiego uchwaliła zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Powiatu Ząbkowickiego. Jako podstawę prawną podjętej uchwały wskazano art. 12 pkt 8 lit. a, art. 40 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 ze zm.) - dalej w skrócie: "u.s.p." w związku z art. 13 ust. 1, art. 15, art. 18, art. 34, art. 37, art. 67, art. 70, art. 71, art. 72, art. 73, art. 74, art. 84 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 ze zm.) - dalej w skrócie: "u.g.n.".

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu złożył Wojewoda Dolnośląski. W skardze wniesiono o stwierdzenie nieważności § 8 ust. 1 zdanie 2-gie oraz § 8 ust. 2 uchwały oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Organ nadzoru zarzucił podjęcie zaskarżonych przepisów uchwały z istotnym naruszeniem art. 12 pkt 8 lit. a oraz art. 40 ust. 2 pkt 3 u.s.p. oraz art. 11 i art. 25b u.g.n.

W uzasadnieniu skargi wywiedziono, że na podstawie § 8 ust. 1 uchwały Rada Powiatu postanowiła, że Zarząd Powiatu zleca rzeczoznawcy majątkowemu wycenę nieruchomości. Koszty wyceny opłat notarialnych oraz koszty opinii zawodowej organizacji rzeczoznawców majątkowych w przypadku rozbieżności wyceny nieruchomości a także ewentualny podatek VAT ponosi nabywca. Mocą natomiast ust. 2 zaskarżonej uchwały Rada ustaliła zryczałtowaną opłatę w wysokości 300 zł za przygotowanie dokumentacji do zbycia nieruchomości, która podlega wpłacie w momencie złożenia wniosku o nabycie nieruchomości. Powyższa oplata podlega zaliczeniu na poczet poniesionych przez Starostwo Powiatowe kosztów sporządzenia dokumentacji. W przypadku rezygnacji wnioskodawcy z nabycia nieruchomości opłata ta nie podlega zwrotowi.

Oceniając powołaną regulację organ nadzoru zwrócił uwagę na dwie zasadnicze kwestie. Po pierwsze, podziału kompetencji pomiędzy organami powiatu i skutków podjęcia aktu z naruszeniem podziału kompetencji. Po drugie, stopnia w jakim rada powiatu jest właściwa do określenia zasad gospodarowania mieniem.

Odnosząc się do powyższych kwestii, organ nadzoru przytoczył treść powołanych w podstawie prawnej zaskarżonej uchwały przepisów art. 12 pkt 8 lit. a oraz art. 40 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 u.s.p. (w brzmieniu na dzień podjęcia uchwały). Wskazano, że zgodnie z art. 12 pkt 8 lit. a u.s.p. do wyłącznej właściwości rady powiatu należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych powiatu dotyczących zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej; uchwała rady powiatu jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość; do czasu określenia zasad zarząd może dokonywać tych czynności wyłącznie za zgodą rady powiatu. Z kolei w myśl art. 40 ust. 1 u.s.p., na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawach rada powiatu stanowi akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze powiatu. Wedle zaś art. 40 ust. 2 pkt 3 u.s.p., akty prawa miejscowego stanowione są w szczególności w sprawach szczególnego trybu zarządzania mieniem powiatu. Zdaniem skarżącego, z przytoczonej regulacji wynika, że bieżące gospodarowanie nieruchomościami powiatu, a więc podejmowanie czynności prawnych i faktycznych dotyczących tych nieruchomości należy do zarządu. Art. 12 pkt 8 u.s.p. stanowi wyjątek od tej zasady i jako taki powinien być interpretowany ściśle. Organ stanowiący powiatu nie może podejmować czynności, które należą do sfery wykonawczej, gdyż byłoby to naruszeniem konstytucyjnej zasady podziału organów powiatu na stanowiące i wykonawcze. Na potwierdzenie przyjętego stanowiska autor skargi powołał się na wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 października 2004 r. sygn. akt II SA 3144/03. Zgodnie z tezą tego wyroku: "art. 18 ust. 2 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym uprawniający radę gminy do podejmowania uchwał w sprawach majątkowych przekraczających zakres zwykłego zarządu ustanawia wyjątki od generalnej zasady wyrażonej w art. 30 ust. 2 pkt 3 tejże ustawy stanowiącej, iż to wójt gminy gospodaruje mieniem komunalnym. Przekazanie pewnych spraw do kompetencji rady gminy jest wyjątkiem, który musi być interpretowany ściśle i nie może prowadzić do swobodnego przejmowania przez radą do rozstrzygania w drodze uchwał wszystkich spraw ważnych z punktu widzenia gospodarki gminy.".

Strona 1/5