Sprawa ze skargi na decyzję SKO we W. w przedmiocie wymierzenia opłaty za wprowadzanie ścieków do wód
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Olga Białek (spr.) Sędziowie sędzia WSA Alicja Palus sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Patrycja Kikosicka-Jędrzejczak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 października 2014r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 23 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia opłaty za wprowadzanie ścieków do wód oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/14

Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 23 stycznia 2014 r. nr [...], wydana po rozpatrzeniu odwołania A. sp. z o.o. z siedzibą w J. G., którą - na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego - utrzymano w mocy decyzję Marszałka Województwa D. z dnia 29 października 2013 r. nr [...], wymierzającą opłatę w wysokości 8.662 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy opłatą należną a wynikającą z wykazu - za wprowadzanie ścieków do wód w II półroczu 2009 r.

W uzasadnieniu decyzji kolegium podano, że organ pierwszej instancji, określił spółce opłatę w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą należną, a wynikającą z wykazu za wprowadzanie ścieków do wód w II półroczu 2009 r. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, iż na podmiocie korzystającym ze środowiska poprzez wprowadzanie ścieków do wód, jakim jest spółka, ciążył obowiązek uiszczenia opłaty za korzystanie ze środowiska. Spółka jako podmiot korzystający za środowiska była zobowiązana do ustalenia we własnym zakresie należnej opłaty za korzystanie ze środowiska. Jednostka złożyła stosowny wykaz i zapłaciła zobowiązanie. Jednakże w toku kontroli przeprowadzonej w październiku 2011 r. ustalono, że spółka nie posiada dokumentacji potwierdzającej ilość zużytej przez nią wody na potrzeby własne, która przyczynia się do powstania ścieków. Stosowane przez spółkę obliczenia szacunkowe w oparciu o literaturę przedmiotu nie spełniają dyspozycji przepisu art. 295 ust. 4 Prawa ochrony środowiska, który przewiduje możliwość pomniejszenia ilości substancji zawartych w ściekach o ilość tych substancji zawartych w pobranej wodzie, której zużycie przyczyniło się do powstania ścieków, pod warunkiem posiadania takich danych.

Dalej wskazano, że podmiot korzystający ze środowiska ma kilka ujęć wody. Jedynie z ujęcia "[...]" spółka posiada dane umożliwiające stosowanie przepisu art. 295 ust. 4 Prawa ochrony środowiska. Powyższe oznaczało, że ilość ścieków zadeklarowana przez podmiot korzystający ze środowiska była zaniżona, co doprowadziło do zaniżenia stosownej opłaty za korzystanie ze środowiska. W związku z tym organ pierwszej instancji wszczął postępowanie w celu określenia różnicy pomiędzy opłatą należną a zadeklarowaną. Ustalenia dokonane w postępowaniu w sprawie wymiaru opłaty potwierdziły przypuszczenia organu w zakresie nieprawidłowego stosowania przepisu art. 295 ust. 4 Prawa ochrony środowiska przez spółkę. Organ opisał przebieg postępowania w sprawie, w tym wezwanie strony do przedłożenia stosownych ewidencji, z których dane stanowiły podstawy obliczeń należnej opłaty, a także, z uwzględnieniem okoliczności, że jego poprzednia decyzja w sprawie została uchylona do ponownego rozpatrzenia przez kolegium z uwagi na pominięcie pełnomocników ustanowionych w sprawie. Dalej organ wskazał podstawy prawne ustalenia wysokości opłaty i sposób jej ustalenia jako iloczyn ładunku substancji w ściekach, który powoduje opłatę najwyższą pomniejszonego o ładunek tej substancji w pobranej wodzie, która przyczyniła się do powstania ścieków, jednostkowej stawki opłaty za 1 kg substancji wprowadzanej ze ściekami do wód w wysokości obowiązującej w roku 2009 oraz współczynnika różnicującego właściwego dla ścieków komunalnych odnoście tej substancji. Kolejno przedstawiono wyliczenia dla czterech ujęć wody posiadanych przez spółkę: "[...]", "[...]", "[...]" i "[...]". Łączna opłata za II półrocze 2009 r. wynosiła 41.772 zł. Kwota różnicy pomiędzy opłatą należną a opłatą wymierzoną - zgodnie przepisem art. 288 ust. 1 pkt 2 Prawa ochrony środowiska - wynosiła 8.662 zł.

Strona 1/14