Brak jest podstaw prawnych do podjęcia przez radę gminy uchwały o komercyjnym wykorzystaniu nazwy miasta i ustanowieniu wysokości opłat pobieranych z tego tytułu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze (...) Wojewody z dnia 5 listopada 2002 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr XLIV/247/02 Rady Miejskiej z dnia 10 października 2002 r. w sprawie wyrażenia zgody na komercyjne wykorzystywanie nazwy miasta oddala skargę.
Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym (...) z dnia 5 listopada 2002 r., wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./, stwierdził nieważność uchwały nr XLIV/247/02 Rady Miejskiej z dnia 10 października 2002 r. w sprawie wyrażenia zgody na komercyjne wykorzystywanie nazwy miasta jako sprzecznej z prawem. W uzasadnieniu wskazał, że na sesji w dniu 10 października 2002 r. Rada Miejska wyraziła zgodę na komercyjne wykorzystanie nazwy miasta. W par. 1 przedmiotowej uchwały postanowiono wyrazić zgodę na używanie nazwy "P.Z." przez ZUK SA oraz zaakceptować umowę Gminy z tą Spółką w przedmiocie określenia warunków komercyjnego wykorzystania nazwy miasta na oznaczenie produkcji wód mineralnych produkowanych przez ZUK SA. Nazwa P.-Z. nie jest nazwą jednostki samorządu terytorialnego, którą jest Gmina P.-Z., lecz nazwą geograficzną używaną powszechnie w kraju i za granicą. Rzeczownikowa i przymiotnikowa forma nazwy geograficznej jest używana bez ograniczeń. Ograniczenie swobody korzystania z dobra powszedniego i skomercjalizowanie go wymaga ustawy. W obowiązującym porządku prawnym brak jest takiej ustawy, dlatego w innych miastach ich nazwy są używane bez ograniczeń. Powołany w uchwale art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie upoważnia rady gminy do ograniczenia używania nazw geograficznych i wprowadzenia opłat za ich używanie. Nie istnieje też żadna podstawa prawna do takiej komercjalizacji /podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w G. w wyroku z dnia 24 listopada 1993 r., I ACr 770/93/. Z powyższych względów ZUK SA może używać nazwy "P.-Z." bez zgody rady gminy.
W par. 2 rozpatrywanej uchwały postanowiono wyrazić zgodę na zgłoszenie znaku towarowego "P.-Z." do Urzędu Patentowego celem uzyskania prawa ochronnego na warunkach określonych ustawą - Prawo własności przemysłowej oraz umową stanowiącą integralną część uchwały.
Zgodnie z treścią powołanego w podstawie prawnej uchwały art. 120 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej /t.j. Dz.U. 2003 nr 119 poz. 1117 ze zm./ znakiem towarowym może być każde oznaczenie przedstawione w sposób graficzny lub takie, które da się w sposób graficzny wyrazić, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżniania w obrocie towarów jednego przedsiębiorstwa od tego samego rodzaju towarów innych przedsiębiorstw /ust. 1/. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy /ust. 2/. Dalej w art. 121 postanowiono, że na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.
Z powyższego wynika, że wyliczenie zawarte w art. 120 ust. 2 ww. ustawy ma charakter przykładowy. Znakiem może być również każde oznaczenie, również niewymienione w art. 120 ust. 2 ustawy, jeżeli nadaje się do odróżnienia towarów lub usług, jak tego wymaga art. 120 ust. 1 ustawy. Spośród znaków nadających się do odróżnienia towarów, a więc spełniających przesłanki art. 120 ust. 1 ustawy, tylko takie znaki nie mogą być zarejestrowane, których zdolność rejestrową wyłączają inne przepisy, a w szczególności art. 131 i art. 132 ustawy /artykuł I. B. Mika, J. Szwaja, E. Wojcieszko-Głuszko, "Kwartalnik Prawa Prywatnego" 2001 nr 2, t. 3, str. 342/.