Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski (spraw.) Sędziowie WSA Julia Szczygielska Mieczysław Górkiewicz Protokolant Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 listopada 2006 r. sprawy ze skargi B. Ł. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III. zasądza od Wojewody D. na rzecz skarżącego kwotę 350 (trzysta pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.
W dniu [...] Prezydent W. wydał na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4, art. 36 i art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.) decyzję Nr [...], którą zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę dla J. K. - Firma Nieruchomości we W. dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz z sieciami infrastruktury technicznej na działkach nr [...] i [...] [...], obręb K. przy ul. B. [...] we W.
Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli B. Ł., P. N., U. i L. W., M. K. oraz S. i Z. N. B. Ł. podniósł w nim, iż inwestor nie dokonał koniecznych zmian w projekcie budowlanym, do których zobowiązany był w decyzji nr [...] z dnia [...], którą Prezydent W. odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę domu mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. B. [...]-[...] we W. W uzasadnieniu tejże decyzji nałożono na J. K. obowiązek zmian w projekcie dotyczących szczególnie usytuowania miejsc parkingowych w odległości nie mniejszej niż 10 m od okien domów sąsiadujących. W nowym projekcie miejsca parkingowe usytuowane są w tym samym miejscu, tzn. w odległości 4 m od okien domu skarżącego. Nie uwzględniono również konieczności oddzielenia od jego posesji dróg dojazdowych dla samochodów w postaci wytyczenia pasa zieleni szerokości 4 m. Skarżący sprzeciwił się takiej lokalizacji miejsc parkingowych, jednocześnie zaznaczając, że tuż przy ogrodzeniu jego rekreacyjnej działki do garaży będzie przyjeżdżało 10 samochodów, co spowoduje zanieczyszczenie środowiska gazami spalinowymi, uniemożliwiając mu korzystanie z ogrodu. Inwestor nie spełnia zatem wymogów ochrony środowiska i nie uwzględnia uciążliwości związanych z usytuowaniem garaży i miejsc parkingowych tuż przy terenie rekreacyjnym sąsiadów. Ponadto, zdaniem B. Ł., nie dokonano zmiany w zakresie dostosowania wysokości mającego powstać budynku, która jest taka sama jak w projekcie odrzuconym. Inwestor w zatwierdzonym projekcie zmniejszył ilość kondygnacji do 3, natomiast ilość mieszkań pozostała ta sama. Wysokość budynku wynosi 14,62 m, czyli budynek inwestora jest dwukrotnie wyższy od domu skarżącego, natomiast odległość między jego domem a mającym powstać blokiem mieszkalnym wynosi 8 m, co stanie się przyczyną niedostatecznego oświetlenia jego mieszkania od strony wschodnio-południowej. W zatwierdzonym projekcie nie ma nadto decyzji WZiZT - pozwolenia na prowadzenie przyłączy przez działki [...] i [...]. Skarżący podniósł również, iż wyrażając zgodę na budowę tak dużych domów - blokowisk - na terenie zielonym, na którym wśród ogrodów stoją wyłącznie domki jednorodzinne o niskiej zabudowie, jednopiętrowe, zmienia się charakter dzielnicy willowej i pozbawia się sąsiadów przywilejów związanych z zamieszkaniem w domu jednorodzinnym, a więc możliwości rekreacyjnych, ciszy i spokoju. Jednocześnie wartość domów obniża się o połowę. Ponadto wskazano, iż w art. 5 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane z 1974 r. znajduje się adnotacja, że obiekty budowlane powinny być projektowane, budowane i utrzymywane zgodnie z wymogami współczesnej wiedzy, w sposób zapewniający ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich. Przy projektowanej zabudowie każdej działki musi więc zostać uwzględniony interes właścicieli sąsiednich nieruchomości.