Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Palus Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Protokolant: Asystent sędziego Łukasz Cieślak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia ... w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru działki nr 185 w obrębie wsi Winnica I. stwierdza nieważność § 1 ust. 8 pkt 4 zaskarżonej uchwały we fragmencie "Przed przystąpieniem do wszelkich inwestycji", § 1 ust. 8 pkt 7 lit. c zaskarżonej uchwały we fragmencie "oraz maksymalny nieprzekraczający wartości 0,5." oraz § 1 ust. 8 pkt 8 zaskarżonej uchwały we fragmencie "3. Ustala się poszerzenie linii rozgraniczających - jak w rysunku planu"; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie opisanym w pkt I; III. zasądza od Gminy K. na rzecz strony skarżącej kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewoda, jako organ nadzoru nad działalnością gminną (art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - zwanej dalej "u.s.g.", (t. jedn. z 2013 r. Dz. U. poz. 594 ze zm.) wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części obejmującej:
1) § 1 ust. 8 pkt 4, zmieniający § 14 uchwały Rady Gminy K. Nr ..., we fragmencie "Przed przystąpieniem do wszelkich inwestycji" z powodu istotnego naruszenia art. 31 ust. 1a pkt 2 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, zwanej dalej jako "u.o.z.o.z." (Dz. U. nr 162, poz. 1568 ze zm.);
2) § 1 ust. 8 pkt 7 lit. c we fragmencie: "oraz maksymalny nieprzekraczający wartości 0,5." z powodu istotnego naruszenie art. 20 ust. 1 i art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zwanej dalej "u.p.z.p." (t. jedn. z 2012 r., Dz. U. poz. 647 ze zm.);
3) § 1 ust. 8 pkt 8, zmieniający § 19 uchwały Rady Gminy K. Nr ..., we fragmencie "5. Ustala się poszerzenie linii rozgraniczających - jak w rysunku planu" z powodu istotnego naruszenia art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p.
W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że uznaje skarga w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd uznał, że skarga Wojewody Dolnośląskiego jest zasadna i podzielił w pełni zawartą w niej argumentację.
Akty prawa miejscowego są stanowione na podstawie upoważnień ustawowych, nie mogą zatem wykraczać poza jakiekolwiek unormowania ustawowe, czynić wyjątków od ogólnie przyjętych rozwiązań, a także powtarzać czy modyfikować kwestii uregulowanych w aktach prawnych hierarchicznie wyższych. Organ powinien zadbać o jak najlepsze wykorzystanie granic upoważnienia ustawowego i nie ulegać pokusie zawarcia przy okazji w akcie wykonawczym ustaleń jego zdaniem celowych, ale pozostających poza tymi granicami. Naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego, istotne naruszenie trybu jego sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części (art. 28 ust. 1 u.p.z.p.). Uchwały organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne (art. 91 ust. 1 u.s.g.).
Zgodnie z nowym brzmieniem § 14 zmienianej uchwały: "§ 14. Obszar objętym planem, położony jest na terenie, gdzie prowadzone były w 1813 r. działania zbrojne, tzn. Bitwa pod K.. Przed przystąpieniem do wszelkich inwestycji, na całym obszarze planu, należy przeprowadzić badania archeologiczne zgodnie z przepisami odrębnymi ". Zauważyć należy, że obowiązki, jakie ciążą na osobach, które będą prowadziły prace ziemne w granicach stanowiska archeologicznego zostały już kompleksowo uregulowanie w art. 31 u.o.z.o.z., przy czym powyższy przepis obejmuje swym zakresem wyłącznie roboty ziemne lub zmianę charakteru dotychczasowej działalności, a nie wszelkie inwestycje, które zamierza realizować jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna na terenie, na którym znajdują się zabytki archeologiczne. Bezsprzecznie więc przy uchwaleniu zaskarżonego przepisu organ przekroczył kompetencję zawartą w art. 15 ust. 2 pkt 4 u.p.z.p., naruszył art. 31 u.o.z.o.z. oraz art. 2 i art. 7 Konstytucji RP, wskutek czego nałożone zostały na adresatów normy nieuzasadnione obowiązki. Powtórzenia i modyfikacje przepisów ustawy w akcie normatywnym niższego rzędu, jako wysoce dezinformujące, stanowią istotne naruszenie prawa (§ 137 w zw. z § 143 Załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz.U. Nr 100, poz.908 ze zm.)- zwanej dalej "ZTP"). Powtarzanie regulacji ustawowych, bądź ich modyfikacja i uzupełnienie przez przepisy uchwały może bowiem prowadzić do odmiennej czy sprzecznej z intencjami ustawodawcy interpretacji. Trzeba, bowiem liczyć się z tym, że powtórzony, czy zmodyfikowany przepis będzie interpretowany w kontekście uchwały, w której go zamieszczono, co może prowadzić do całkowitej lub częściowej zmiany intencji prawodawcy.