Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Julia Szczygielska, Sędzia WSA Alicja Palus, Protokolant Patrycja Kikosicka-Jędrzejczak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 stycznia 2008r. sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz najemców I. stwierdza nieważność § 1, pkt 1,3,4 i 5 zaskarżonej uchwały II. orzeka, że zaskarżona uchwała w powyższej części nie może być wykonana; III. zasądza od Rady Miejskiej S.na rzecz strony skarżącej kwotę 240zł (słownie: dwieście czterdzieści zł) tytułem kosztów postępowania sądowego
Wojewoda D. wniósł na podstawie art. 93 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o Samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) o stwierdzenie nieważności § 1 pkt 3,4 i 5 uchwały Rady Miejskiej w S. Zdroju z dnia [...] nr [...] zmieniającej uchwałę nr VII/12/07 z dnia 23 kwietnia 2007r. w sprawie określenia zasad sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz najemców - z powodu istotnego naruszenia art. 2 i art. 7 Konstytucji i art. 92 ust. 1 u.s.g. oraz o stwierdzenie nieważności §1 pkt 1 tej uchwały z powodu istotnego naruszenia art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004r. Nr 261, poz. 2503 ze zm.). W uzasadnieniu organ podał, że rozstrzygnięciem nadzorczym [...] stwierdził nieważność m.in. § 3 ust. 2, §5 ust. 2, §6 i §7 uchwały z dnia 23 kwietnia 2007r., tymczasem zaskarżoną uchwałą w §1 pkt 3,4 i 5 Rada skreśliła te przepisy, już wyeliminowane przez organ nadzorczy z obrotu prawnego. W § 1 pkt 1 uchwały zmieniającej Rada zawęziła kategorię podmiotów mających prawo pierwszeństwa w nabyciu nieruchomości zgodnie z art. 34 u.g.n.
W odpowiedzi na skargę Gmina oświadczyła, że uwzględnia skargę w całości, jednak nie ma potrzeby podejmowania uchwały w tym przedmiocie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Według §1 pkt 1 zaskarżonej uchwały, w uchwale w sprawie określenia zasad sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz najemców nadano przepisowi §1 ust. 1 brzmienie "Najemcom lokali mieszkalnych w budynkach komunalnych położonych na terenach, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego mają stałą lokalizację na cele mieszkalne przyznaje się pierwszeństwo w ich nabywaniu w drodze bezprzetargowej". Tymczasem zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 3 u.g.n. pierwszeństwo przysługuje najemcy, gdy najem został nawiązany na czas oznaczony. Jak wiadomo, akty prawa miejscowego mają charakter wykonawczy do ustawy (art. 94 Konstytucji, art. 40 ust. 1 u.s.g.) i nie powinny modyfikować przepisów ustawy, zaś powtórzenia ustawy, o ile są konieczne, powinny być dosłowne (patrz Zasady techniki prawodawczej Dz. U. z 2002r. Nr 100, poz. 908 i Komentarz do tych zasad S. Wronkowska, M. Zieliński wyd. 2004 s. 32, 238, 271). Trafnie zatem obie strony w nin. sprawie wywodziły, że kwestionowany przepis uchwały, przytoczony niezgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 3 u.g.n., jako sprzeczny z prawem jest nieważny (art. 91 ust. 1 u.s.g.). Organ nadzoru przed podjęciem przez Radę uchwały o skreśleniu pozostałych wymienionych w skardze fragmentów uchwały z dnia 23 kwietnia 2007r., orzekł o nieważności tej uchwały w omawianej części oraz doręczył Gminie to rozstrzygnięcie nadzorcze, co wywołało skutek w postaci wstrzymania wykonania uchwały w tej części (art. 91ust.1 i art. 92 ust. 1 u.s.g.). Podjęcie przez Radę uchwały o skreśleniu (uchyleniu) przepisów uznanych uprzednio za nieważne, prowadziło do niedopuszczalnego wkroczenia w ustawowe procedury eliminowania z obrotu prawnego uchwał sprzecznych z prawem oraz niedopuszczalnej próby zmodyfikowania skutku prawnego nieważności uchwały. Rada utraciła kompetencje do decydowania o bycie prawnym wskazanych fragmentów uchwały w momencie podjęcia rozstrzygnięcia nadzorczego, zaś odnosząc się do tego aktu nadzoru, chociażby pośrednio, mogła co najwyżej podjąć uchwałę o jej zaskarżeniu do sądu administracyjnego, a w przeciwnym razie mogła jedynie podporządkować się skutkom prawnym tego aktu. Postępując inaczej Gmina naruszyła w sposób istotny nie tylko przepisy i zasady ogólne powołane w skardze , ale przede wszystkim powołane już wyżej ogólne podstawy prawne wydawania aktów prawa miejscowego.
Dlatego i zgodnie z art. 147§1, art. 152 i art. 200 p.p.s.a., orzeczono jak na wstępie.
J.T. 04.02.08r.