Jednakże organ I instancji, pomimo ustalenia, że linia brzegu nie została ukształtowana w sposób naturalny, podjął szereg czynności wyjaśniających, próbując wspólnie z wnioskodawcą określić kryterium, według którego możliwe będzie ostateczne określenie sposobu ustalenia linii brzegu. W końcowym efekcie wnioskodawca wskazał w części opisowej projektu rozgraniczenia gruntów, że "linię brzegu ustalono kierując się zasadami określonymi w art. 15 ust. 5 i 7 ustawy prawo wodne w oparciu o rozpoznanie terenowe". W takim więc przypadku obowiązkiem organu było wyjaśnić wszechstronnie okoliczności sprawy a przede wszystkim związane z prowadzeniem robót budowlanych ok. 2001r. przy regulacji potoku Z. Okoliczność ta jako istotna dla rozstrzygnięcia sprawy, tj prawidłowego ustalenia linii brzegu, wymagała wyjaśnienia przez organ przede wszystkim legalności prowadzonych w 2001r. robót regulacyjnych przy potoku Z. Skarżący W. S. w trakcie prowadzenia postępowania administracyjnego, a także na rozprawie przed Sądem konsekwentnie podnosił bowiem zarzut dotyczący bezprawnie wykonanej inwestycji na jego działkach. W tych okolicznościach, raz jeszcze podkreślić należy, że w pierwszej kolejności należało zobowiązać wnioskodawcę do przedłożenia stosownych dokumentów świadczących o legalności wykonanych robót. Podstawowym bowiem obowiązkiem wnoszącego podanie o ustalenie linii brzegu jest udokumentowanie co do wskazań przyjętego kryterium rozgraniczenia z uwidocznieniem swojego stanowiska na stosownej mapie w odpowiedniej skali. Jednakże takiej dokumentacji poprzedzającej wykonanie prac regulacyjnych nie zawierają akta niniejszej sprawy. Waloru dowodu nie mogą stanowić tylko poczynione ustalenia w terenie w trakcie oględzin przeprowadzonych przez organ przy udziale stron postępowania, gdyż jak wskazano wyżej, brak jest uprzednich ustaleń co do legalności wykonanych robót związanych z regulacją koryta cieku naturalnego - potoku Z. Według art. 15 ust. 8 powołanej ustawy Prawo wodne, "decyzja ustalająca linię brzegu obejmuje swym zakresem odcinek i brzegi cieku naturalnego objęte projektem regulacji". Takiego projektu regulacji także nie zawierają akta administracyjne.
Gdyby bowiem okazało się, że wykonane prace regulacyjne nastąpiły z naruszeniem prawa, jak twierdzi skarżący, to nie mogłoby nastąpić ustalenie linii brzegu bez doprowadzenia wykonanych robót regulujących potok Z. do stanu zgodnego z prawem. Obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie w sprawie ustalenia linii brzegu było, stosownie do zasady ogólnej prawdy obiektywnej ( art. 7 k.p.a.) kwestie te wyjaśnić, czego jednakże organy obu instancji nie uczyniły. Realizację zasady prawdy obiektywnej zapewniają przede wszystkim gwarancje zawarte w przepisach regulujących postępowanie dowodowe. Według art. 77 k.p.a. organ administracji publicznej jest obowiązany podjąć czynności procesowe mające na celu zebranie całego materiału dowodowego oraz rozpatrzyć cały materiał dowodowy.
Dlatego też przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ winien wyjaśnić przede wszystkim kwestię legalności prowadzonych ok. 2001 r. prac związanych regulacją potoku, gdyż ma to znaczenie do prawidłowego ustalenia linii brzegu potoku Z.
Biorąc pod uwagę, że organy orzekające przy wydawaniu zaskarżonej decyzji i decyzji organu I instancji naruszyły przepis art. 15 ust. 8 i ust.10 ustawy - Prawo wodne oraz art. 7 i 77 k.p.a., orzeczono jak w sentencji wyroku, mając za podstawę art. 145 § 1 pkt 1 lit.a i c ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Orzeczenie zawarte w pkt II sentencji wyroku znajduje swoje uzasadnienie w art. 152 p.p.s.a.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 tej ustawy.