W dalszej części uzasadnienia Kolegium podniosło, że przepisy prawa materialnego, regulujące rozgraniczenie nieruchomości zawarte są w rozdziale 6 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, a wskazany powyżej przepis z art. 33 ust. 3 stanowi przepis szczególny w stosunku do art. 127 Kodeksu postępowania administracyjnego i wprowadza wyjątek od zasady dwuinstancyjności w postępowaniu administracyjnym. W tym przypadku wyraźnie i jednoznacznie prawo odwołania od decyzji o rozgraniczeniu nieruchomości zostało zastąpione możliwością żądania przekazaniem sprawy do sądu powszechnego.
Na koniec Kolegium, wskazało, że z treści zaskarżonej decyzji wynika, iż strony zostały przez organ pierwszej instancji prawidłowo pouczone, iż mogą żądać w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, przekazania sprawy Sądowi, co wypełniło dyspozycję art. 107 § 1 KPA, w związku z art. 33 ust. 3 cyt. ustawy.
Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu złożyła A. i F. G.
Na wstępie niniejszej skargi strony obszernie opisały stan faktyczny sprawy. Nadto skarżący wskazali, że nie kwestionują ustalenia granicy (rozgraniczenia), gdyż nie jest im znane jak Wójt rozgraniczył należącą do nich działkę. W decyzji bowiem o rozgraniczeniu brak jest opisu przebiegu granic lub załączników określających ich przebieg, a Wójt powołał się na materiały, do których skarżący nie mają dostępu. Podniesiono zatem, że decyzja nie zawiera właściwie opisanego rozstrzygnięcia, co może doprowadzić do nieporozumień z sąsiadami i kontynuacji sporu granicznego.
Wyjaśniono także, iż w drodze odwołania strona skarżąca kwestionowała "procedurę administracyjną i działanie niezgodne z KPA", w tym między innymi samowolne rozszerzenie przez Wójta zakresu rozgraniczenia o dodatkowe działki, co zwiększyło m.in. koszty postępowania. Podnieśli także, iż nie żądali przekazania sprawy do Sądu, z uwagi na niezadowolenie z rozgraniczenia.
W ocenie strony skarżącej działanie Wójta jest niezgodne z ich wnioskiem i postanowieniami KPA, a w niniejszej sprawie nie jest właściwy Sąd, lecz Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Wynika to z zasady dwuinstancyjności postępowania. Zdaniem skarżących art. 33 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie odbiera stronie możliwości wniesienia odwołania od decyzji administracyjnej z przyczyn innych niż niezadowolenie z ustalenia przebiegu granicy.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. podtrzymało argumentację i wywody prawne zawarte w kwestionowanym rozstrzygnięciu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne właściwe są do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Sąd nie może opierać tej kontroli na kryterium słuszności lub sprawiedliwości społecznej. Decyzja administracyjna jest zgodna z prawem, jeżeli jest zgodna z przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego. Kryterium legalności przewidziane w art. 1 § 2 ustawy ustrojowej umożliwia Sądowi wyeliminowanie z obrotu prawnego zarówno decyzji administracyjnej uchybiającej prawu materialnemu, jeżeli naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a), jak też rozstrzygnięcia dotkniętego wadą warunkującą wznowienie postępowania administracyjnego (lit. b), a także wydanego bez zachowania reguł postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c). W pierwszej kolejności kontroli Sądu podlega prawidłowość zastosowania w postępowaniu administracyjnym przepisów proceduralnych. Bezbłędne stosowanie przepisów procesowych wpływa bowiem na zasadność ustalenia stanu faktycznego w sprawie, a tylko należycie ustalony stan faktyczny sprawy pozwala ocenić trafność zastosowanych w danej sprawie norm prawa materialnego.