Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędziowie: Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 listopada 2013r. sprawy ze skargi A. w W. na postanowienie Wojewody D. z dnia 11 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie uznania zarzutu błędu co do osoby zobowiązanego i zarzutu nieistnienia egzekwowanego obowiązku za nieuzasadnione oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 11 lipca 2013 r., nr [...] Wojewoda D. (dalej: Wojewoda), po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia 27 czerwca 2013r., w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzonej egzekucji.
Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego W. K. (dalej: Naczelnik US, organ egzekucyjny) prowadził egzekucję administracyjną wobec majątku A. SA (dalej: Spółka, zobowiązana strona, skarżąca) na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 8 lutego 2013 r., nr [...], wystawionego przez Wojewodę D., obejmującego należności z tytułu odsetek za zwłokę w kwocie 223.040,00 zł, wynikających z tytułu nieterminowego uiszczenia opłaty za usunięcie drzew ustalonej na podstawie decyzji Wojewody D. z dnia 28 lipca 2010 r., nr [...].
Jako podstawę prawną egzekwowanej należności wskazano w tytule wykonawczym przepis art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r., Nr 151, poz. 1220 ze zm.).
W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego Naczelnik US dokonał zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego Spółki. Zawiadomienie o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego wraz z odpisem przedmiotowego tytułu wykonawczego zastały doręczone zobowiązanej stronie w dniu 22 marca 2013 r.
Spółka, w piśmie z dnia 25 marca 2013 r., zgłosiła zarzuty w sprawie prowadzonej egzekucji. Powołując się na przepis art. 33 pkt 1 i pkt 4, art. 35 oraz art. 59 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r., o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015) - dalej powoływanej jako "u.p.e.a." - Spółka wniosła o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 8 lutego 2013 r. oraz o wstrzymanie czynności egzekucyjnych do czasu rozpatrzenia zarzutów.
Według Spółki, opisany wyżej tytuł wykonawczy nie może stanowić podstawy prowadzenia egzekucji i zajęcia rachunków bankowych, ponieważ wskazuje błędnie nazwę zobowiązanego. W tytule wskazano jako zobowiązanego: A. SA, tymczasem nazwa zobowiązanego brzmi [...]. Nadto zdaniem Spółki egzekwowany obowiązek zapłaty odsetek nie istnieje, ponieważ Wojewoda decyzją z dnia 28 lipca 2010 r., nr [...] - w pkt. II ustalił opłatę za usunięcie drzew w wysokości 1 690.399,72 zł wskazując, że opłatę należy uiścić w terminie 14 dni od daty, kiedy decyzja stanie się ostateczna. W takim stanie sprawy Spółka, po otrzymaniu pisma od Wojewody z dnia 13 grudnia 2012 r. potwierdzającego, że decyzja Wojewody z dnia 28 lipca 2010 r. jest ostateczna, niezwłocznie, tj. w dniu 19 grudnia 2012 r. przelała opłatę za wycinkę drzew na konto Urzędu Wojewódzkiego. Dalej Spółka podniosła, że z treści decyzji z dnia 28 lipca 2010 r. wynikało, iż obowiązek zapłaty opłaty za wycinkę drzew stawał się wymagalny dopiero z chwilą, kiedy ta decyzja stanie się ostateczna. W tym zakresie wskazano, że decyzja z dnia 28 lipca 2010 r. dotyczyła praw i obowiązków około 100 osób (właścicieli nieruchomości, przez które przebiegać miał budowany gazociąg, powodując konieczność wycinki drzew w miejscu jego budowy). Każda z tych osób mogła wnieść odwołanie. Spółka nie posiadała wiedzy na temat złożonych przez adresatów decyzji (ponad 100 osób) ewentualnych odwołań od tej decyzji, ponieważ odwołania nie są składane za jej pośrednictwem. Dalej podniesiono, że w celu spełnienia obowiązku zapłaty opłaty za wycinkę drzew, Spółka wielokrotnie zwracała się do Wojewody o wydanie zaświadczenia potwierdzającego ostateczność decyzji z dnia 28 lipca 2010 r. Taka ostateczność została dopiero potwierdzona pismem z dnia 13 grudnia 2012 r. Zobowiązana strona zauważyła, że w tym piśmie Wojewoda poinformował, że przedmiotowa decyzja stała się ostateczna prawie rok wcześniej tj. z dniem 28 grudnia 2011 r. Następnie pismem z dnia 27 grudnia 2012 r. Wojewoda przesłał upomnienie, z którego wynikało, że Spółka zobowiązana jest zapłacić odsetki za "zwłokę" w zapłacie opłaty za wycinkę drzew za okres od dnia 17 stycznia 2012 r. do dnia 19 grudnia 2012 r. W przekonaniu Spółki brak jest podstaw do obciążania jej odsetkami za "zwłokę" w uiszczeniu opłaty za wycinkę drzew, ponieważ nie była w zwłoce - spełniła świadczenie natychmiast po otrzymaniu dokumentu (pisma potwierdzającego prawomocność decyzji) umożliwiającego spełnienie świadczenia. Do dnia otrzymania pisma Wojewody informującego o ostateczności decyzji, Spółka nie posiadała wiedzy na temat tego, czy decyzja ta jest ostateczna, czy też nie. W związku z tym nie mogła dokonać zapłaty za wycinkę drzew. Według zobowiązanej przepis art. 87 ust. 4 i 5 ustawy o ochronie przyrody w związku z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Ś., na podstawie którego Wojewoda żąda zapłaty odsetek - określa wyraźnie, że można żądać odsetek wyłącznie za zwłokę a nie za opóźnienie w zapłacie opłaty za wycinkę drzew. Różnica pomiędzy zwłoką a opóźnieniem zdefiniowana została w art. 476 k.c. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.08.2004r. sygn. akt IV CK 602/03). Wnosząca zarzuty strona podniosła, że wielokrotnie zwracała uwagę, że chce w jak najszybszym terminie wnieść opłatę za usuniecie drzew, informując, że nie jest możliwe dokonanie zapłaty przed potwierdzeniem ostateczności decyzji, ponieważ całe zadanie inwestycyjne objęte jest dofinansowaniem ze środków unijnych Europejskiego Programu Energetycznego na Rzecz Naprawy Gospodarczej EERP i podlega kontroli organów unijnych. W ocenie Spółki sytuacja, do której doszło w sprawie, spowodowana została wyłącznie działaniem (brakiem działania) organu, który teraz żąda zapłaty odsetek. Żądanie odsetek narusza wyrażoną w art. 7 k.p.a. zasadę załatwienia sprawy zgodnie z interesem społecznym i słusznym interesem strony, a także narusza zasady wyrażone w art. 8 k.p.a. oraz w art. 9 k.p.a., Brak niezwłocznego poinformowania Spółki o ostateczności przedmiotowej decyzji mógł mieć (i miał) istotny wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków. Organ administracyjny zobowiązany zaś był do czuwania nad tym, aby strona nie poniosła z tego tytułu szkody.