Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędziowie: Asesor WSA Wojciech Śnieżyński Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 lutego 2019r. sprawy ze skargi L. G. i M. G. na rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we [...] z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia strefy ochronnej ujęcia wody podziemnej I. stwierdza nieważność zaskarżonego rozporządzenia w zakresie § 3 ust. 1 pkt 17, 18 i 19; II. umarza postępowanie sądowe w pozostałej części; III. zasądza od Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie we [...] na rzecz strony skarżącej kwotę 880 zł (słownie: osiemset osiemdziesiąt zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem z dnia 25 lutego 2016 r. sygn. akt II SA/Wr 588/15 tut. Sąd odrzucił skargę jednego ze skarżących oraz oddalił skargę pozostałych skarżących na opisane w sentencji wyroku rozporządzenie DRZGW (Dz. Urz. Woj. [...] z dnia
[...] listopada 2014 r., poz. [...]) wydane na podstawie art. 58 prawa wodnego z dnia
18 lipca 2001 r. (ówcześnie Dz. U. z 2012 r., poz. 145).
Stosując art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (Dz. U. Nr 31, poz. 206) Sąd uznał, że skarżący nie wykazał naruszenia interesu prawnego. W tej części wyrok stał się prawomocny.
Oddalając skargę pozostałych skarżących Sąd wyraził ocenę, że skoro dokumentacja hydrogeologiczna dołączona do wniosku o ustanowienie strefy ochronnej ujęcia wody podziemnej, została przyjęta bez zastrzeżeń przez marszałka województwa, to organ (art. 32 p.p.s.a.) nie był uprawniony do jej podważania. Dokumentacji tej ponadto skarżący nie kwestionowali merytorycznie, szczególnie w zakresie zasięgu strefy. Ustanowione rozporządzeniem zakazy i ograniczenia wynikają z treści dokumentacji.
W skardze kasacyjnej od tego wyroku skarżący zarzucili bezpodstawne odstąpienie przez organ od dokonania oceny dokumentacji dołączonej do wniosku, podczas gdy nie wynika z niej zasadność ustanowionych zakazów i ograniczeń, zaś akceptacja tego zaniechania przez sąd nastąpiła z naruszeniem art. 58 ust. 1 i 3 oraz art. 54 ust. 1 prawa wodnego, co w szczególności dotyczy § 3 ust. 1 pkt 17, 18 i 19 zaskarżonego rozporządzenia. Dodatkowo zgłosili zarzuty procesowe. Wnieśli o uchylenie wyroku w części orzekającej o oddaleniu skargi.
Wyrokiem z dnia 25 maja 2018 r. sygn. akt II OSK 1648/16 sąd odwoławczy uwzględnił skargę. Przekazując sprawę w zaskarżonym zakresie do ponownego rozpoznania sąd ten wyraził ocenę, że art. 55 ust. 2 prawa wodnego nie wyklucza weryfikacji podstawy faktycznej ustanowionej strefy ochronnej. Błędne było stanowisko tut. Sądu, że wyznaczenie granic strefy ochronnej i wprowadzenie kwestionowanych ograniczeń dotyczących użytkowania gruntów znajduje oparcie w dokumentacji hydrogeologicznej dołączonej do wniosku, skoro nie sprawdzono jej prawidłowości.
Sąd powinien rozważyć, czy zebrany materiał był wystarczający do oceny zasadności ustanowienia strefy ochronnej w wyznaczonych granicach i z ograniczeniami ustalonymi dla nieruchomości skarżących. Sąd nie ocenił zarzutu nieaktualności dokumentacji i braku w niej podstaw dla tych ograniczeń (patrz wyrok II OSK 1855/15).
Ponadto organ z naruszeniem art. 54 ust. 1 p.w. nie dokonał wyważenia interesów wnioskodawcy i właścicieli gruntów. Dokumentacja powinna zawierać informacje o przeznaczeniu gruntów i sposobie ich użytkowania, umożliwiające ustalenie o grożącym z tego powodu zanieczyszczeniu ujęcia wody. Sąd odwoławczy wskazał, że do organu należy wykazanie, że wprowadzając ograniczenia w wykonywaniu prawa własności dokonał rzetelnej analizy materiału dowodowego i wyważył interesy wnioskodawcy i adresatów rozporządzenia.