Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (sprawozdawca) Sędziowie: WSA Anna Siedlecka Asesor WSA Olga Białek Protokolant: Magda Mikus po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 lipca 2006 r. sprawy ze skargi K. A. na decyzję D. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie nakazu odpowiedniej obsady ptaków w zależności od wieku na 1 m- powierzchni pomieszczenia I. uchyla decyzję I i II instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości.
Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Powiatowy Lekarz Weterynarii w T., przywołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia "art. 3 ust. 1, pkt 5 lit. g) i)" ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.U. Nr 33, poz. 287), art. 12 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.jedn. Dz.U.z 2003 Nr 106, poz. 1002 z późn. zm.) oraz art. 104 kpa i powołując się na przeprowadzoną w dniu [...]r. kontrolę, stwierdził, że w prowadzonej przez skarżącego K. A. Fermie Tuczu Drobiu Grzebiącego i Pływającego, gęsi po ukończeniu trzeciego tygodnia życia utrzymywane są w systemie otwartym, a powyżej trzeciego tygodnia życia w przypadku utrzymywania gęsi w pomieszczeniu inwentarskim obsada na m- przekracza normy. Organ I instancji nakazał utrzymywanie odpowiedniej obsady ptaków w zależności od wieku na m- powierzchni pomieszczenia w przypadku utrzymywania gęsi w pomieszczeniu inwentarskim i w systemie otwartym nie utrzymywanie gęsi do szóstego tygodnia życia.
W uzasadnieniu swojej decyzji Powiatowy Lekarz Weterynarii podał, iż zgodnie z § 3 ust. 1 i § 49 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 167, poz. 1629 z późn.zm.) "postąpiono jak w sentencji".
W odwołaniu od tej decyzji K. A., zastąpiony przez pełnomocnika I. A., wniósł o jej uchylenie, podając, iż na fermie drobiu posiada [...] pomieszczeń inwentarskich (gęśników), każdy o powierzchni [...] m-. Oświadczył, że w pomieszczeniach tych odchowuje gęsięta do [...] tygodni życia, po czym przez dalsze tygodnie wypuszczane są one na wybiegi usytuowane przy tych pomieszczeniach. Następnie przewożone są na wolny wybieg (na łąki, place tuczu). Powołując się na powyższe skarżący stwierdził, że nie zachodzą okoliczności wskazujące na naruszenie § 49 ust. 1 pkt 1a) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich. Wywiódł, że wbrew twierdzeniom decyzji gęsięta nie są przetrzymywane w systemie otwartym do 6 tygodnia życia, ponieważ "system otwarty" oznacza utrzymywanie zwierząt na wolnych wybiegach, bez możliwości korzystania przez nie z budynku inwentarskiego, a na jego fermie takiej sytuacji nie ma. W związku z powyższym - zdaniem odwołującego się - nie naruszono również § 3 ust. 1 pkt 12 cytowanego rozporządzenia.
Postanowieniem z dnia [...]r. Nr [...]D. Wojewódzki Lekarz Weterynarii we W., powołując się na art. 134 kpa, stwierdził niedopuszczalność wniesienia powyższego odwołania.
Na postanowienie to strona wniosła zażalenie.
Decyzją z dnia [...]r. Nr [...]D. Wojewódzki Lekarz Weterynarii we W., przywołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 154 i art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 104 kpa, uchylił swoje postanowienie z dnia [...]r. oraz utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że po rozważeniu okoliczności sprawy należało uznać, iż niesłusznie stwierdzono niedopuszczalność odwołania i dlatego - kierując się zasadą ekonomii postępowania - uchylono postanowienie z dnia [...]r. oraz rozpoznano merytorycznie odwołanie strony. Następnie organ II instancji, powołując się na § 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 oraz § 49 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich, stwierdził, iż ze stanu sprawy wynika, że wskazane w przywołanym rozporządzeniu normy nie były zachowane. W tym stanie rzeczy Wojewódzki Lekarz Weterynarii uznał, że decyzja organu I instancji była prawidłowa, a odwołanie nie jest zasadne.