Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Zygmunt Wiśniewski Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz /sprawozdawca/ Sędzia WSA - Władysław Kulon Protokolant starszy sekretarz sądowy - Magda Minkisiewicz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Z. na uchwałę Rady Miejskiej w Z. z dnia .... w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Z. w 2014 roku I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.
Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały zarzucając naruszenie 1. art. 41 ust. 1 u.s.g. (Dz.U. z 2013 r., poz. 594) przez wskazanie w jej podstawie prawnej art. 18 ust. 2 pkt 15 u.s.g., podczas gdy uchwała ta stanowi akt prawa miejscowego 2. art. 13 pkt 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172) oraz § 45 ust. 1 pkt 1 ZTP (Dz.U. z 2002 r. Nr 100, poz. 908) przez postanowienie § 3 ust. 1 uchwały, że podlega ogłoszeniu na tablicach ogłoszeń w określonych miejscach i na stronie internetowej oraz wchodzi w życie z dniem podjęcia, podczas gdy powinna zostać ogłoszona w dzienniku urzędowym i wejść w życie 14 dni od dnia ogłoszenia 3. § 14 ust. 1 ZTP przez zawarcie w Programie preambuły, przy tym powtarzającej przepis art. 1 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2013 r., poz. 856, dalej u.o.z.) 4. § 126 ust. 1 pkt 1a ZTP przez niezamieszczenie przepisu uchylającego poprzednią uchwałę 5. art. 30 ust. 1 i 2 u.s.g. przez wskazanie w § 2 Programu jego realizatorów (burmistrz, straż miejska, schronisko dla bezdomnych zwierząt, opiekunowie społeczni, organizacje pozarządowe, których celem statutowym jest ochrona zwierząt), podczas gdy wykonawcą uchwały jest burmistrz 6. art. 11a ust. 2 u.o.z. w związku z art. 7 Konstytucji RP przez wskazanie w § 3 ust. 2 pkt 8 funkcji edukacyjnych Programu i zawarcie w § 9 rozdziału 4 Programu "Edukacja mieszkańców" 7. art. 11a ust. 1 u.o.z. przez unormowanie w § 4, że bezdomność zwierząt (szczególnie psów i kotów) będzie likwidowana w stosunku do zwierząt stwarzających zagrożenie, gdy ustawa nie przewiduje takiego ograniczenia 8. art. 9a u.o.z. i art. 11a ust. 2 u.o.z. przez ograniczenie w § 4 ust. 2 Programu grupy podmiotów uprawnionych do zgłoszenia wyłapywania zwierząt do mieszkańców gminy, służb porządkowych lub z urzędu 9. art. 11a ust. 2 pkt 1 u.o.z. przez niewskazanie w § 6 ust. 1 konkretnego schroniska 10. art. 11a ust. 2 pkt 8 u.o.z. przez niewskazanie w § 10 i § 11 pkt 2 podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej 11. art. 30 ust. 1 i 2 u.s.g. oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia MSWiA z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt, postanawiając w § 7 ust. 1, że wyłapywaniem może zajmować się straż miejska na podstawie zezwolenia burmistrza, do czego Rada Miejska nie miała kompetencji 12. § 118 ZTP w związku z art. 42 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz.U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342) przez nakaz poinformowania Powiatowego Lekarza Weterynarii o zaistnieniu podejrzenia choroby zakaźnej 13. art. 11 ust. 2 u.o.z. i § 118 ZTP w związku z art. 44 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt ... i rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 stycznia 2005 r. w sprawie zwalczania wścieklizny (Dz.U. Nr 13, poz. 103) przez zawarcie bez ustawowego upoważnienia, w § 7 ust. 3 Programu zwrotu "które pokąsały ludzi lub ich zachowanie wskazuje na zagrożenie wścieklizną" 14. § 4 ust. 1 ZTP przez powtórzenie w § 7 ust. 2 treści § 7 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 1998 r. 15. art. 11a ust. 2 u.o.z. oraz art. 30 ust. 1 i 2 u.s.g. przez zawarcie w § 7 ust. 4 katalogu czynności i zabiegów, jakim mają podlegać wyłapane bezdomne psy i koty, gdy powinien określić je burmistrz. W uzasadnieniu skarżący omówił zagadnienia przynależności uchwał w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami do aktów prawa miejscowego albo aktów kierownictwa wewnętrznego. Zauważył, że tut. Sąd nie zalicza tych uchwał do prawa miejscowego (wyrok II SA/Wr 686/12). Twierdził jednak, że odmienny pogląd wyraził NSA (wyrok II OSK 37/13). Skarżący podzielił ten ostatni pogląd.