Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.) Sędzia NSA Halina Kremis Protokolant: Starszy asystent sędziego Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Tomasza S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia ... w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie nakładające obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oddala skargę.
Postanowieniem z dnia 23 czerwca 2014 r. burmistrz G. nałożył na skarżącego obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Postanowienie zawierało pouczenie o możności złożenia zażalenia w terminie 7 dni od doręczenia. Przesyłka do skarżącego była awizowana w dniu 30 czerwca 2014 r., zaś jej odbiór potwierdziła w dniu 9 lipca 2014 r. osoba o nazwisku K..
Pismem z dnia 17 lipca 2014 r. skarżący wniósł zażalenie z wnioskiem o przywrócenie terminu. Jak twierdził, odbiór postanowienia potwierdził jego domownik, kiedy przebywał na urlopie. W uzupełnieniu wniosku skarżący wyjaśnił, że domownikiem tym był jego teść A. K., który pilnował gospodarstwa. Przesyłki nie przekazał on skarżącemu, gdyż skarżący był na urlopie.
Zaskarżonym postanowieniem organ odmówił przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia. Według organu skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu. Nieobecność w gospodarstwie z powodu urlopu nie stanowiła niezależnej od niego przeszkody, która istniała cały czas, aż do wystąpienia z wnioskiem. Według organu uprawdopodobnienie to uwiarygodnienie stosowną argumentacją dochowania należytej staranności i zaistnienia niezależnej przeszkody.
Brak winy oznacza, że przeszkody do dokonania czynności w terminie strona nie mogła usunąć i nie dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W skardze do sądu administracyjnego skarżący podniósł, że złożył wniosek w dniu powrotu z urlopu i przekroczył termin zaledwie o jeden dzień. Brak winy skarżącego wynikał właśnie z tego, że wyjechał na wakacje, przez co nie miał możliwości dochowania terminu. Skarżący twierdził ponadto, że postanowienie z dnia 23 czerwca 2014 r. jest wadliwe i przytoczył obszerną argumentację na ten temat.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w oparciu o dotychczasową argumentację oraz dodał, że zarzuty merytoryczne są bezprzedmiotowe w nin. sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Organ trafnie powołał ustabilizowaną wykładnię przesłanki braku winy w uchybieniu terminu (art. 58 § 1 k.p.a.) występującą w orzecznictwie sądowym i doktrynie. Wymaga uzupełnienia, że uprawdopodobnienie stanowi odpowiednik dowodzenia i służy wykazaniu przez stronę prawdziwości okoliczności powołanych w uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu, a jedynie środki uprawdopodobnienia nie muszą posiadać formalnych cech dowodu (np. zeznanie świadka lub strony na piśmie, pismo niepodpisane jako surogat dokumentu itp.). Mylne jest więc często wyrażane przekonanie, że uprawdopodobnienie może być ograniczone do samej argumentacji oraz wystarczające jest prawdopodobieństwo, a nie pewność zaistnienia przytoczonych okoliczności w ocenie organu.
W nin. sprawie skarżący uprawdopodobnił, że do dnia 17 lipca 2014 r. przebywał na urlopie. Nie była to okoliczność wystarczająca do wykazania braku winy. Postanowienie z dnia 23 czerwca 2014 r. zostało doręczone prawidłowo do rąk dorosłego domownika skarżącego (art. 43 k.p.a.). Skarżący nawet nie twierdził, że u tego domownika wystąpiły okoliczności stwarzające nie dającą się przezwyciężyć przeszkodę w dochowaniu należytej dbałości o interesy strony. Dorosły domownik kwitując odbiór przesyłki ma świadomość rozpoczęcia biegu terminu zawitego do złożenia zażalenia. Jego powinnością jest niezwłoczne powiadomienie adresata o nadejściu przesyłki, o ile już wcześniej strona nie uzgodniła z domownikiem sposobu postępowania po dokonaniu odbioru przesyłki. Wyjazd skarżącego nie był nagły i niespodziewany, lecz zaplanowany. Nastąpił w trakcie trwającego postępowania. Skarżący nie zawiadomił właściwego organu o wyjeździe, nie zadbał o odpowiednie do sytuacji zachowanie domownika. Istnieją rozmaite sposoby dochowania terminu w takiej sytuacji, dosyć typowej, nawet pod nieobecność strony. W omawianej sytuacji niedbalstwo domownika uznawane jest za przesłankę winy strony w uchybieniu terminu (patrz wyroki I OSK 480/08, II SA/Po 685/12, II GSK 1954/12, II SA/Op 331/12). Można jeszcze dodać, że bezpodstawne byłoby wymaganie utrzymywania się obiektywnej przeszkody do dokonania czynności przez cały okres przewidziany do jej dokonania. Przeszkoda zaistniała w ostatnim dniu terminu również usprawiedliwiała by uchybienie terminu. W nin. sprawie nie było potrzeby rozważania tego zagadnienia, więc wzmianka o nim w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia była zbędna.
Nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia, że przekroczenie terminu było nieznaczne i spełnione zostały przesłanki formalne wniosku o jego przywrócenie, podobnie jak obojętna była kwestia, czy postanowienie merytoryczne naruszało prawo.
Dlatego i zgodnie z art. 151 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.