Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek Sędziowie: Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski Sędzia WSA Władysław Kulon (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Gminy Oława z dnia 27 marca 2014 r. Nr LXIV/386/2014 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w obrębie wsi Zakrzów w Gminie Oława I. stwierdza nieważność § 13 pkt 2, § 14 pkt 2 lit. a, § 15 pkt 2 lit. a, § 19 oraz rysunku planu w części opisanej symbolami 1.RM i 2.RM zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie wskazanym w pkt. I sentencji niniejszego wyroku; III. zasądza od Gminy Oława na rzecz strony skarżącej kwotę 240,00 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania sądowego.
Wojewoda Dolnośląski działając jako organ nadzoru złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na 13 pkt 2; § 14 pkt 2 lit. a; § 15 pkt 2 lit. a; § 19 oraz rysunek planu w części opisanej symbolami 1.RM, 2.RM uchwały Rady Gminy Oława z dnia 27 marca 2014 r. nr LXIV/386/2014 w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w obrębie wsi Zakrzów w Gminie Oława.
Wnosząc o stwierdzenie nieważności wskazanych zapisów uchwały oraz podanej części rysunku planu a także zasądzenie kosztów postępowania organ nadzoru podniósł zarzut istotnego naruszenia art. 4 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm. - dalej - u.p.z.p.) w związku z art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U z 1997 r. nr 78, poz. 483 ze zm.), a także art. 9 ust. 4, art. 20 ust. 1 u.p.z.p.
Na uzasadnienie zarzutów i wniosków skargi podano, że Rada Gminy Oława na sesji w dniu 27 marca 2014 r., działając w oparciu o art. 18 ust. 2 pkt 5 oraz art. 40 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 20 ust. 1 u.p.z.p. w związku z uchwałą Rady Gminy Oława z dnia 31 sierpnia 2011 r. nr XVI/80/2011 w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w obrębie wsi Zakrzów w Gminie Oława, podjęła uchwałę LXIV/386/2014 w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w obrębie wsi Zakrzów w Gminie Oława.
W zakresie zasad zagospodarowania odpowiednio terenów: 1.MN i 2.MN - zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, 1.MN/RM - 9.MN/RM - zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zabudowy zagrodowej, 1.MN/RM/u i 2.MN/RM/U - zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zabudowy zagrodowej, zabudowy usługowej, w § 13 pkt 2, § 14 pkt 2 lit. a, § 15 pkt 2 lit. a uchwały, dopuszczono lokalizację na jednej działce budowlanej, przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną jeden budynek mieszkalny jednorodzinny wolnostojący.
Wprowadzono zatem ograniczenie w użytkowaniu terenu, polegające na dopuszczeniu lokalizacji wyłącznie jednego budynku mieszkalnego na jednej działce gruntu. Przepis ten zdaniem skarżącego stanowi ograniczenie uprawnień przysługujących właścicielowi nieruchomości, bowiem właściciel działki po wybudowaniu na niej jednego budynku, z uwagi na powyższy zapis uchwały nie będzie miał możliwości dalszej zabudowy i to nawet wówczas, gdy przewidywana zabudowa pozostałej części działki miałaby spełniać wszystkie zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu określone w miejscowym planie.
Przywołując art. 4 ust. 1 u.p.z.p. wskazano, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, natomiast art. 6 ust. 1 u.p.z.p. stanowi, że ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Jednocześnie w art. 64 ust. 3 Konstytucji RP podkreśla się, że własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności. Przytoczono także art. 1 ust. 2 pkt 7 u.p.z.p., który stanowi, że w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należy uwzględniać prawo własności.