Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska (spr.),, sędzia WSA Marek Leszczyński, Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi M. Z. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. w przedmiocie odwołania od decyzji o zwolnieniu ze służby zawartej w propozycji pracy 1. zobowiązuje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. do przesłania Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej złożonego przez skarżącą M. Z. odwołania z dnia [...] maja 2017 roku - w terminie 7 dni od dnia zwrotu akt organowi; 2. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności; 3. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. na rzecz skarżącej M. Z. kwotę 480,00 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
M. Z. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. (dalej: DIAS) polegającą na "braku czynności procesowych w sprawie odwołania od decyzji administracyjnej o zwolnieniu skarżącej ze służby zawartej w propozycji pracy złożonej pismem z dnia [...] maja 2017 r. znak [...] (doręczonej 17 maja 2017 r.)". Zdaniem skarżącej, DIAS bezpodstawnie odmawia przekazania odwołania do właściwego organu drugiej instancji tj. Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w trybie art. 133 K.p.a., jak też bezpodstawnie odmawia rozpoznania tego odwołania, pomimo iż powinien to uczynić jeżeli uznaje, że Szef KAS nie jest organem drugiej instancji właściwym do rozpoznania odwołania na podstawie art. 127 § 2 K.p.a.
Skarżąca przedstawiła swoją dotychczasową drogę zawodową jako funkcjonariusza celnego oraz wskazała, że po reorganizacji służb celnych i podatkowych z dniem 1 marca 2017 r., powstaniu Krajowej Administracji Skarbowej, w piśmie z dnia [...] maja 2017 r. doręczonym w dniu 17 maja 2017 r. przedstawiono jej propozycję zatrudnienia będącą w istocie decyzją o zwolnieniu ze służby. Propozycję przyjęła w dniu 26 maja 2017 r. działając pod silnym przymusem prawnym i ekonomicznym, nie mniej nie zgadza się z zastosowanym wobec niej "ucywilnieniem" i domaga się złożenia propozycji służby, zwłaszcza że takie propozycje otrzymali jej koleżanki i koledzy z pracy. O fakcie nastąpienia zwolnienia ze służby świadczy to, że była zobowiązana do złożenia oświadczenia majątkowego przewidzianego dla osób zwalnianych w trybie art. 200 ust. 1 pkt 1 ustawy o KAS.
Jak wskazała skarżąca, z wyżej wskazanych powodów odwołała się w piśmie z dnia 25 maja 2017 r. W odpowiedzi z dnia 14 czerwca 2017 r. na odwołanie, DIAS poinformował ją, że odwołanie od złożonej propozycji pracy nie przysługuje i nie będzie ono rozpoznane merytorycznie.
Zdaniem skarżącej:
- propozycja zatrudnienia zawarta w piśmie z dnia [...] maja 2017 r. była decyzją administracyjną, bowiem jest to akt ingerujący bezpośrednio w jej prawa, wpływa na jej status jako funkcjonariusza, gdyż niezależnie od jej decyzji (przyjęcia propozycji lub odmowy jej przyjęcia) zwalnia ją ze służby i pozbawia statusu funkcjonariusza. Jak podkreśliła, ingerencja w stosunek służbowy będący stosunkiem administracyjnym, która to ingerencja kształtuje jednostronnie sytuację prawną funkcjonariusza, powinna mieć formę decyzji administracyjnej, przy czym nie jest wymagane, aby forma decyzji była wprost przewidziana w przepisach prawa, ale konieczne jest aby określony akt odpowiadał cechom decyzji, co w sprawie zostało spełnione. Powołała regulację art. 169 ust. 4 p.w.u.KAS, zgodnie z którą propozycja pełnienia służby stanowi decyzję administracyjną, o czym ten przepis stanowi wprost. Zatem, w jej ocenie, przedstawiona propozycja zatrudnienia jest w istocie decyzją zwalniającą ze służby;
- skoro należy wystosowany wobec niej akt zawierający propozycję zatrudnienia uznać za decyzję, to przysługuje od niej odwołanie, zaś zaniechanie przekazania złożonego odwołania do organu wyższej świadczy o bezczynności DIAS. Zdaniem skarżącej, ten tok rozumowania potwierdza treść art. 276 ust. 2 p.w.u.KAS, który reguluje sytuacje wydania decyzji administracyjnej w stosunku do funkcjonariusza Służby Celno - Skarbowej. Ewentualnie, jak wskazała, DIAS powinien sam rozpoznać odwołanie po uprzednim złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Skarżąca podkreśliła, że nierozpoznanie i nieprzekazanie odwołania łamie zasadę dobrej administracji i podstawowe prawo jednostki jakim jest prawo do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie, które to prawa wynikają z regulacji krajowych (art. 45 Konstytucji RP) oraz europejskich (art. 6 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, rekomendacji nr R (80) 2 Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 11 marca 1980 r. dotyczącej wykonywania dyskrecjonalnych kompetencji administracji, wskazującej na konieczność poddania bezczynności organu stosownej kontroli; Europejskiego Kodeksu Dobrej Administracji przyjętego przez Parlament Europejski w dniu 6 września 2001 r., który w art. 17 formułuje zasadę terminowego podejmowania rozstrzygnięć przez organy administracji; art. 41 ust. 1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, przyjętej 7 grudnia 2000 r. w Nicei, który wskazany jest jako przykład standardów europejskich).