Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: asesor WSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.M. i A.M. na bezczynność Starosty Powiatu [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę publiczną postanawia: odrzucić skargę;
Pismem z dnia [...] M.M. i A.M. złożyli skargę na "wniosek Starostwa Powiatowego w B. Wydział Rada Powiatu [...]" z dnia [...], nr [...]. Z uzasadnienia skargi wynika, że przedmiotem zarzutów jest brak rozstrzygnięcia w kwestii wypłaty odszkodowania za działkę przejętą pod budowę drogi. Pismo z dnia [...] pochodzi od Rady Powiatu B.
Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [...] nr [...] Starosta Powiatowy w B. umorzył postępowanie administracyjne w sprawie odszkodowania na rzecz M. i A.M. za zajętą część działki nr [...]pod drogę powiatową nr [...], z uwagi na brak przedmiotu postępowania. Decyzją z dnia [...] Wojewoda [...] uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W aktach sprawy znajdują się pisma kierowane do skarżących przez pracowników Wydziału Mienia Starostwa Powiatowego w B. z dnia [...] oraz [...], informujące o planowanych przez organ działaniach w sprawie.
Pismem z dnia [...], doręczonym [...] skarżący zostali wezwani przez Sąd do wykazania w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, że przed jej wniesieniem złożyli do Wojewody [...] zażalenie w trybie art. 37 § 1 k.p.a. na bezczynność Starosty Powiatu [...]. W aktach sprawy brak jest dowodu na wniesienie takiego zażalenia, zaś skarżący nie udzielili w tym zakresie żądanej informacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej PoPPSA, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Wniesienie skargi do sądu na bezczynność jest możliwe wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (teks jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Powołany przepis przewiduje, że na niezałatwienie sprawy w terminie ustawowym służy stronie zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. W stosunku do starosty wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej w sprawach nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, w sprawach wywłaszczeń, odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości oraz zwrotu tych nieruchomości, organem wyższego stopnia jest wojewoda (art. 9a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 46, poz. 543 ze zm.). Zażalenie, o którym mowa w art. 37 § 1 k.p.a. jest równoznaczne ze środkiem odwoławczym w rozumieniu PoPPSA. Jak wynika z akt sprawy, w rozpoznawanym przypadku skarżący nie wyczerpali przysługującego im środka w postępowaniu administracyjnym, lecz skargę zawierającą żądanie załatwienia sprawy skierowali bezpośrednio do Sądu. Sytuacja ta wyczerpuje przesłankę niedopuszczalności skargi, wskazaną w art. 58 § 1 pkt 6 PoPPSA, skutkującą jej odrzuceniem.
Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 PoPPSA orzekł jak w sentencji postanowienia.