Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2012 r. sprawy ze skargi T.W. i A.S. na bezczynność Prezydenta Miasta M. w przedmiocie nierozpoznania wniosku w sprawie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną 1. zobowiązuje Prezydenta Miasta M. do załatwienia wniosku skarżących z dnia [...] r. w terminie jednego miesiąca, od daty otrzymania akt, 2. stwierdza, że bezczynność Prezydenta Miasta M. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Prezydenta Miasta M. solidarnie na rzecz skarżących kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] r., działając na podstawie art. 93 ust. 1 ust. 3, art. 96 ust. 1 i ust. 4, art. 97 ust. 1, art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego Prezydent Miasta M. zatwierdził podział nieruchomości położonej w M. przy ulicy [...] obręb W., będącej własnością T. W. i A. S. składającej się z działek o nr 1, 2, 3 i 4 objętej [...] oraz D. i R. Sz., składającej się z działki nr 5 objętej [...]. W wyniku podziału utworzono nowe działki, z których dwie działki o nr 6 i nr 7 przeszły z mocy prawa na własność gminy M. za odszkodowaniem.
Pismem z dnia 15 maja 2009 r., działający w imieniu T. W. i A. S. pełnomocnik, złożył wniosek o przyznanie odszkodowania z tytułu przejęcia własności działki nr 6 położonej w M. przy ulicy [...] w M. przez Gminę, na podstawie art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Pismem z dnia 5 sierpnia 2009 r. działający w imieniu T. W. i A. S. pełnomocnik złożył zażalenie na bezczynność Prezydenta Miasta M. w sprawie ustalenia odszkodowania na podstawie art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Postanowieniem z dnia 14 października 2009 r. Wojewoda [...], na podstawie art. 37 § 1 i § 3 oraz art. 123 Kodeksu postępowania administracyjnego uznał złożone zażalenie za zasadne i wyznaczył Prezydentowi Miasta M., wykonującemu zadania z zakresu administracji rządowej dwumiesięczny termin, licząc od dnia otrzymania postanowienia, na rozpatrzenie przedmiotowej sprawy i podjęcie działań w prawem przepisanej formie. W uzasadnieniu uznał, że pomimo złożonego wniosku, nie została rozpoznana sprawa odszkodowania za nieruchomość wydzieloną i przejętą przez Gminę na poszerzenie ulicy [...].
Kolejnymi pismami z dnia 28 litego 2010 r. i 15 lipca 2010 r. pełnomocnik wnioskujących wystąpił o podanie informacji na temat stanu załatwienia sprawy.
Pismem z dnia 20 lipca 2010 r. Prezydent Miasta M. wyjaśnił trudności występujące w postępowaniu w sprawie udzielenia wnioskowanego odszkodowania, m.in. informując o zleceniu rzeczoznawcy majątkowemu przygotowanie wyceny przedmiotowej nieruchomości.
W dniu 2 sierpnia 2010 r. biegły rzeczoznawca majątkowy M. K. przygotowała i przedstawiła w sprawie operat szacunkowy nieruchomości gruntowej położonej w M. - W. w rejonie ulicy [...] wydzielonej pod drogę publiczną, obejmująca działkę nr 6, o powierzchni 308 m². Wobec pisma Prezydenta Miasta M. z dnia 18 października 2010 r. informującego o braku środków finansowych na wypłatę odszkodowania w 2010 r. i w związku z tym przewidywaniem jego wypłaty dopiero w pierwszym kwartale 2011 r., pełnomocnik wnioskodawców złożył pismo wyrażające zgodę na przesunięcie wypłaty należnego odszkodowania, warunkując ją zawarciem uprzedniej ugody cywilnoprawnej.
Pismem z dnia 2 lutego 1011 r. pełnomocnik T. W. i A. S. złożył nowy wniosek, domagając się w oparciu o art. 98 ust. 3 i art. 129 ust 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za działkę nr 6, która w wyniku podziału przeszła na własność Gminy. Wskazał w nim, że wprawdzie sprawa ustalenia odszkodowania, za działkę wydzieloną pod drogę publiczną była przedmiotem uzgodnień pomiędzy stronami, ale rokowania te nie zostały zakończone pełnym porozumieniem. Wobec braku skonkretyzowanego prawa do odszkodowania dla wnioskujących, wniosek stał się uzasadniony.