Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik, Sędziowie Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Aleksandra Gumuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2015 r. sprawy ze skargi W. F. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego 1. stwierdza, że postępowanie było prowadzone przez Wojewodę [...] w sposób przewlekły, a także, że nie miało ono miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu, 3. oddala skargę w części dotyczącej wymierzenia organowi grzywny, 4. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W piśmie z dnia 16 lipca 2013 r., które wpłynęło do Urzędu Wojewódzkiego w K. dnia 23 lipca 2013 r., pełnomocnik W. F. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji nr [...] z dnia [...] r., wydanej przez Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego w Z. w przedmiocie zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczego na warsztat ślusarski o specjalności tokarstwo, położonego w Z. W uzasadnieniu wniosku stwierdził, że decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm. - dalej k.p.a.), gdyż objęty zmianą pozwolenia na użytkowanie budynek został wzniesiony bez wymaganego pozwolenia na budowę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w związku z wniesioną skargą na przewlekłość w prowadzonym postępowaniu, wyrokiem z dnia 5 czerwca 2014 r., II SAB/Gl 19/14, zobowiązał Wojewodę [...] do wydania, w terminie dwóch miesięcy, aktu załatwiającego wniosek skarżącego o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego oraz stwierdził, iż przewlekłość nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
W toku dalszego postępowania, pismem z dnia 21 stycznia 2015 r., W. F. wniósł do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. o stwierdzenie przewlekłości postępowania administracyjnego prowadzonego przez Wojewodę [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia [...] r., wyrażającej zgodę na zmianę sposobu użytkowania budynku gospodarczego na warsztat ślusarski, a także o:
1) zobowiązanie Wojewody [...] do wydania decyzji w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące,
2) zarządzenie wyjaśnienia przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie oraz podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości w trybie art. 38 k.p.a.
W. F. złożył również skargę z dnia 21 stycznia 2015 r. na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Wojewodę [...].
W uzasadnieniu podał, że organ, prowadząc sprawę po wyroku WSA w Gliwicach z dnia 5 czerwca 2014 r., nie wykorzystał dodatkowych 2 miesięcy na uzupełnianie materiału dowodowego w sprawie lecz postanowił pismem z dnia [...] r. umorzyć postępowanie z uwagi na jego bezprzedmiotowość na zasadzie określonej w art. 105 k.p.a. Organ dopiero po roku prowadzonego w sposób niezwykle przewlekły postępowania doszedł do wniosku, iż nie przysługuje Skarżącemu prawo do czynnego udziału w przedmiotowej sprawie. Następnie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją znak [...] z dnia [...] r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, zarzucając decyzji Wojewody [...] z dnia [...] r. naruszenie przepisów art. 7, 28 i 77 § 1 k.p.a., zobowiązał organ wojewódzki do zebrania pełnego materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie. Do dnia wniesienia skargi, przez 1,5 roku, organ I instancji nie rozpatrzył przedmiotowej sprawy co do istoty w rozumieniu art. 104 k.p.a. Co więcej, do tego dnia organ nie uzupełnił materiału dowodowego w sprawie. Jedynym działaniem, jakie podjął organ, było zwrócenie się pismem z dnia 19 listopada 2014 r. do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Z. o przekazanie kopii postanowienia organu z dnia [...] r. Mimo upływu kolejnych 2 miesięcy organ nie powiadomił o dalszych przyczynach niezałatwienia sprawy w terminie, co stanowi naruszenie art. 36 i 237 k.p.a. Działanie organu, jak stwierdza Skarżący, nie ma nic wspólnego z treścią art. 12 § 1 k.p.a., gdyż polega ono na przesyłaniu pism tylko do jednego organu administracji publicznej, a następnie w znacznym odstępie czasu do kolejnego organu administracji publicznej. Organ winien wystąpić równocześnie do pozostałych organów administracji publicznej o przesłanie niezbędnych dokumentów dotyczących przedmiotowej sprawy, w tym o treść planu zagospodarowania przestrzennego miasta, obowiązującego w dacie wydania spornej decyzji, tak aby postępowanie było prowadzone w sposób efektywny. Do dnia wniesienia skargi organ nie przeprowadził także wniosku dowodowego, zawnioskowanego dnia 24 marca 2014 r. oraz dnia 11 czerwca 2014 r., naruszając tym samym treść art. 75 k.p.a. oraz powodując dalszą nieuzasadnioną zwłokę w merytorycznym rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy.