Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Wiesław Morys Sędzia NSA Szczepan Prax /spr./ Asesor WSA Beata Kalaga-Gajewska Protokolant st.sekr.sąd. Urszula Smykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2004r. sprawy ze skargi M.D. na bezczynność Prezydenta Miasta Z. w przedmiocie zapewnienia dziecku kształcenia specjalnego o d d a l a s k a r g ę
M.D. wniósł skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Z., polegającą na niewydaniu decyzji administracyjnej o skierowaniu jego syna M. do gimnazjum, mającego zapewnić mu kształcenie specjalne, zgodnie z orzeczeniem Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Z. z dnia [...]r. Także na rozprawie sądowej skarżący sprecyzował, że domaga się realizacji tego orzeczenia. Wyjaśnił przy tym, że jego syn jest zapisany do Gimnazjum nr [...] w Z. Zajęcia w ramach pierwszej klasy prowadzone są indywidualnie w domu od początku roku szkolnego, a zajęcia rewalidacyjne - od [...]r. Skarżący chciałby, żeby jego syn uczył się w grupie według indywidualnego programu, ale po uprzednim przygotowaniu go przez psychologa, gdyż obecnie syn nie chce chodzić do szkoły. W skardze i kolejnych pismach zakwestionował też prawidłowość sprawowania opieki nad synem w poprzednich placówkach tj. w przedszkolu i szkole podstawowej.
Odpowiadając na skargę Prezydent Miasta Z. postulował jej oddalenie. Podniósł w szczególności, że po ukończeniu szkoły podstawowej przez M.D. jego rodzice nie dopełnili czynności związanych ze zgłoszeniem go do gimnazjum. Jednocześnie nie ma podstaw do realizowania względem niego nauczania indywidualnego, gdyż w tym zakresie rodzice ucznia nie przedstawili aktualnego orzeczenia poradni psychologiczno- pedagogicznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art.3 § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153 z 2002r., poz.1270/, dalej oznaczonego skrótowo : p.s.a., skarga na bezczynność organów administracji publicznej przysługuje w przypadkach określonych w pkt 1-4 tego paragrafu, a więc gdy organ zobowiązany jest do wydania decyzji, postanowienia, postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym, albo innego aktu lub dokonania czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Rozpatrywana skarga spełnia wymogi tej regulacji prawnej. Dotyczy ona bowiem przewidzianego w art.71 b ust.5a ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty /j.t. Dz.U.Nr 67 z 1996r., poz.329 ze zm./ obowiązku jednostki samorządu terytorialnego zapewnienia dziecku, posiadającemu orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, odpowiedniej formy kształcenia. Błędny jest co prawda pogląd skarżącego, że obowiązek ten realizowany jest w formie decyzji administracyjnej, ale nie ma to znaczenia dla oceny dopuszczalności skargi, gdyż organ jednostki samorządowej wywiązuje się z owego obowiązku przez czynności o jakich mowa w art.3 § 2 pkt 4 p.s.a., a zatem i jego bezczynność w tym zakresie podlega kontroli sądowej w oparciu art.3 § 2 pkt 8 p.s.a.
Skarga jest jednak bezzasadna. Dotyczyć ona może bezczynności organu w takim zakresie, w jakim aktualnie zobowiązany jest on do podjęcia aktów lub czynności, określonych w art.3 § 2 pkt 1-4 p.s.a. Wynika to choćby z art.149 p.s.a., według którego uwzględniając skargę na bezczynność Sąd zobowiązuje organ do wydania aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Nie można nakładać na organ obowiązków, które mogły na nim ciążyć w przeszłości, ale w chwili wniesienia skargi były już nieaktualne. Z tego względu chybione są zarzuty i wywody skargi odnoszące się do sposobu opieki i kształcenia syna skarżącego na wcześniejszych etapach edukacji, tj. w przedszkolu i szkole podstawowej, gdyż po ich ukończeniu nie jest możliwe nakładanie na organ w tym zakresie jakichkolwiek obowiązków przewidzianych w art.149 p.s.a.