Sprawa ze skargi na bezczynność Wojewody w przedmiocie wydania decyzji o wyłączeniu nieruchomości spod działania dekretu PKWN o reformie rolnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Danuta Kuchta,, Asesor WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Dziubińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 1 lutego 2007 r. sprawy ze skargi A. B., J. Ł., W. Ł. na bezczynność Wojewody w przedmiocie wydania decyzji o wyłączeniu nieruchomości spod działania dekretu PKWN o reformie rolnej I. zobowiązuje Wojewodę do rozpoznania wniosku A. B., J. Ł., W. Ł. z dnia 22 sierpnia 2003 r. o wyłączenie nieruchomości spod działania dekretu PKWN o reformie rolnej w terminie 3 miesięcy od chwili uprawomocnienia się wyroku, II. zasądza od Wojewody solidarnie na rzecz A. B., J. Ł., W. Ł. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złoty tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

II SAB /Ke 32/06

U Z A S A D N I E N I E

A. B., W. Ł. i J. Ł. wniosły w dniu 25 czerwca 2004r. skargę na bezczynność Wojewody polegającą na zaniechaniu rozpoznania ich wniosku z dnia 22 sierpnia 2003 r. o stwierdzenie na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r., że zabudowana domem mieszkalnym - zabytkowym pałacem nieruchomość obejmująca aktualnie działkę ewidencyjną nr 581/3 położoną w Z., gmina S., dla której Sąd Rejonowy w B. prowadzi księgę wieczystą KW Nr [...], będąca własnością M. z W. Ł., jest wyłączona spod działania przepisu art. 2 ust.1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13 z późn.zm.).

Skarżące podniosły, iż mimo uzupełnienia wniosku o dokumenty wskazane przez organ w piśmie z dnia 25 września 2003 r. Nr RR.VIII.7724/0-21/03 i mimo upływu terminów przewidzianych w art. 35 kpa Wojewoda nie wydał w przedmiotowej sprawie decyzji i nie dokonał żadnej czynności zmierzającej do rozpatrzenia wniesionego podania. Skarżące wskazały również, że wystąpiły w dniu 2 czerwca 2004 r. do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z zażaleniem na bezczynność organu, jednakże ich działanie nie przyniosło efektów.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie wywodząc, iż podanie skarżących nie czyni zadość wymogom wynikającym z treści § 6 powołanego rozporządzenia. Wobec faktu, iż organ wzywał strony do uzupełnienia wniosku, zaistniały podstawy do pozostawienia go bez rozpoznania. Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2006 r. organ zmodyfikował swoje stanowisko w sprawie wnosząc o odrzucenie skargi z powodu niewyczerpania toku instancji w postępowaniu administracyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 25 stycznia 2006 r. odrzucił powyższą skargę na bezczynność Wojewody wskazując m.in. w uzasadnieniu orzeczenia, że warunek określony w art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwaną p.p.s.a), w postaci "wyczerpania środków zaskarżenia" nie został spełniony. W dniu wniesienia skargi na bezczynność wprawdzie postępowanie zażaleniowe zostało otwarte, ale nie zostało wyczerpane, ponieważ dla Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie upłynął jeszcze ustawowy termin rozpoznania zażalenia / art.35 kpa/. Skarga więc jako przedwczesna, wniesiona bez wyczerpania środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym jest niedopuszczalna, co na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a skutkuje jej odrzuceniem.

W skardze kasacyjnej na to postanowienie zarzucono naruszenie art.52 § 1 p.p.s.a., które miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez przyjęcie, że warunek określony w tym przepisie w postaci wyczerpania środków zaskarżenia nie został spełniony. Autor skargi kasacyjnej szczegółowo uzasadnił swoje stanowisko wskazując m.in., że skarżący wnieśli 2 czerwca 2004 r. w oparciu o art.37 kpa zażalenie na bezczynność organu do właściwego ministra, a tym samym w momencie wniesienia skargi do sadu administracyjnego - skarga była dopuszczalna, gdyż skarżącym nie przysługiwał żaden środek zaskarżenia.

Strona 1/3