Sprawa ze skargi na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie nieprzedstawienia pisemnej propozycji określającej warunki pełnienia służby
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2017r. sprawy ze skargi M. F. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie nieprzedstawienia pisemnej propozycji określającej warunki pełnienia służby I. zobowiązuje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej do złożenia M. F. pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby, uwzględniającej posiadane kwalifikacje i przebieg dotychczasowej służby, a także dotychczasowe miejsce zamieszkania, w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt organowi wraz z odpisem prawomocnego wyroku; II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz M. F. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6197 Służba Celna
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Zatrudnienie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/22

W skardze z dnia 12 października 2017 r. skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach M. F. zarzuciła Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej w Kielcach bezczynność w związku z brakiem realizacji przez organ ustawowego obowiązku przedstawienia skarżącej propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej w Krajowej Administracji Skarbowej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (powoływanej w skardze jako: "ustawa wprowadzająca KAS"). Skarżąca wniosła o stwierdzenie bezczynności organu i zobowiązanie do niezwłocznego złożenia skarżącej propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej, uwzględniającej posiadane przez niego kwalifikacje, przebieg służby oraz dotychczasowe miejsce zamieszkania.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że istotą sprawy jest twierdzenie, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Kielcach miał do dnia 31 maja 2017r. obowiązek prawny wręczenia skarżącemu propozycji służby na podstawie ustawy wprowadzającej KAS, a brak realizacji tego obowiązku jest trwaniem w prawnie nieuzasadnionej i niepożądanej bezczynności, wymagającej interwencji Sądu.

Stan bezczynności organu administracji publicznej stanowi zaprzeczenie prawa do dobrej administracji i łamie jedno z podstawowych praw jednostki, którym jest prawo do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie. Jak podniósł autor skargi, odwołując się do art. 45 ust. 1 Konstytucji, art. 37 k.p.a. i art. 52-54 p.p.s.a. na gruncie prawa polskiego obowiązuje prawo do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki. Prawo jednostki do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie wynika także z szeroko rozumianego prawa europejskiego, a to z art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, rekomendacji nr R(80)2 Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 11 marca 1980 r. dotyczącej wykonywania dyskrecjonalnych kompetencji administracji, art. 17 Europejskiego Kodeksu Dobrej Administracji przyjętego przez Parlament Europejski w dniu 6 września 2001 r. oraz art. 41 ust. 1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej przyjętej dnia 7 grudnia 200 r. w Nicei.

Skarżąca przedstawiła dotychczasowy przebieg swojej dotychczasowej służby od 2006r. oraz wymiany korespondencji z organem, poprzedzającej złożenie skargi. Podniosła, że z dniem 1 marca 2017 r. na mocy art. 165 ust. 3 ustawy wprowadzającej KAS została funkcjonariuszem Służby Celno-Skarbowej w Izbie Administracji Skarbowej w Kielcach, zaś w maju 2017 r. okazało się, że nie otrzymała propozycji służby, w sytuacji gdy jego koledzy i koleżanki z pracy takowe dostawali.

Następnie odwołując się do brzmienia art. 165 ust. 3, art. 165 ust. 7 i art. 170 ust. 1 ww. ustawy, M. F. wskazała, że organ winien był złożyć wszystkim pracownikom propozycję pracy, a wszystkim funkcjonariuszom propozycję służby. O takim rozumieniu art. 165 ust. 7 świadczą użyte w tym przepisie zwroty "odpowiednio" i "albo", podobnie jak w art. 165 ust. 3 ustawy.

Podniosła, że w art. 170 ust. 1 ustawy wprowadzającej KAS nie można upatrywać samodzielnej podstawy do niewręczania funkcjonariuszom propozycji, ponieważ należy "czytać" całą tę ustawę wespół z ustawą o KAS, mając na uwadze również Konstytucję RP i wyroki Trybunału Konstytucyjnego. Poza wyjątkiem wynikającym z art. 144 ust. 1 ustawy o KAS (który zdaniem skarżącego jest wątpliwy konstytucyjnie), ustawodawca nie sprecyzował żadnego kryterium, żadnych przesłanek ustawowych odnoszących się do tego, kiedy organy wskazane w art. 165 ust. 7 ustawy wprowadzającej KAS mogłyby nie złożyć funkcjonariuszowi propozycji służby.

Strona 1/22
Inne orzeczenia o symbolu:
6197 Służba Celna
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Zatrudnienie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej