Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Protokolant: Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2013 r. sprawy ze skargi Z.N. na bezczynność Rady Miejskiej w R. w przedmiocie nieuchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego skargę oddala.
W dniu 9 marca 2009 r. Z.N. wezwała Radę Miasta R. do usunięcia naruszenia prawa polegającego na nieuchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Pismem z dnia 16 marca 2009 r. Z.N. została poinformowana, że trwają prace nad przygotowaniem planu zagospodarowania przestrzennego, a ich zakończenie w postaci uchwalenia planu nastąpi w IV kwartale 2009 r. Następnie Z.N. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Rady Miasta R. , polegającą na nieuchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w ustawowym terminie wskazanym w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. nr 167, poz. 1399), co naruszało - jej zdaniem - dyspozycję art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r., o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skarżąca wniosła o nakazanie Wojewodzie jako organowi nadzoru sporządzenie i przyjęcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Gminy R. na koszt i ryzyko tej gminy, a także o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że Gmina R. z dniem 2 października 2005 r. stała się gminą uzdrowiskową w rozumieniu powołanej ustawy uzdrowiskowej. Korzystając z wielu przywilejów, jakie ustawa ta nadaje gminom uzdrowiskowym, Gmina R. została równocześnie zobligowana na mocy jej art. 38 ust. 2 do sporządzenia i uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w terminie dwóch lat od daty uzyskania statusu gminy uzdrowiskowej, nadanego Gminie R. na mocy przepisu przejściowego, czyli art. 59 ust. 1 ustawy. Skarżąca podniosła, że Gmina do dnia wniesienia skargi, a więc przez prawie cztery lata, nie wywiązała się z obowiązku sporządzenia i uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania nałożonego przepisem rangi ustawowej, co narusza zarówno art. 38 ust. 2 ustawy uzdrowiskowej, jak i art. 14 ust. 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 4 grudnia 2009 r. sygn. akt II SAB/Kr 34/09 oddalił skargę Z.N. . Zdaniem Sądu skarżąca nie wykazała skutecznie, jaki jej interes prawny został naruszony na skutek nieuchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Miasta R. zgodnie z art. 38 ust. 2 ustawy uzdrowiskowej, a więc nie wykazała, że posiada ona legitymację skargową w sprawie ze skargi na bezczynność Rady Miasta R. w tym zakresie.
W wyniku skargi kasacyjnej Z.N. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt II OSK 1065/10 uchylił wyrok WSA w Krakowie z dnia 4 grudnia 2009 r. NSA stwierdził, że obowiązek sporządzenia i uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Miasta R. wynika z treści art. 38 ust. 2 ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, a niespornym pozostaje fakt, iż co najmniej do czasu wniesienia skargi plan taki nie został uchwalony. Zdaniem NSA źródłem interesu prawnego Z.N. są przepisy prawa materialnego, dotyczące prawa własności, którego treść określa art. 140 Kodeksu cywilnego. Z.N. podała, że jej interes prawny wynika z przysługującego jej prawa własności do nieruchomości położonych na terenie objętym obowiązkiem sporządzenia planu miejscowego. NSA uznał, że nieuchwalenie planu miejscowego dla obszaru uzdrowiska uniemożliwiało Z.N. sprzedaż działki położonej przy ul. [...] wraz z zabytkowym budynkiem, co potwierdza treść zawartej w dniu 5 marca 2009 r. przedwstępnej umowy sprzedaży. Jednym z warunków zawarcia umowy sprzedaży było bowiem uchwalenie do dnia 5 marca 2010 r. planu miejscowego. Nabywca uzależniał zakup nieruchomości od treści postanowień planu określających przeznaczenie nieruchomości i warunków dotyczących ewentualnej rozbudowy i użytkowania znajdującego się na niej budynku. Brak planu miejscowego także uniemożliwił jej - jako współwłaścicielce - zniesienie współwłasności i przeprowadzenie podziału nieruchomości, ponieważ nie można, stosownie do brzmienia art. 94 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wydać decyzji o podziale nieruchomości objętej ustawowym obowiązkiem sporządzenia planu. Ponadto skarżąca pozbawiona została, z powodu braku planu miejscowego, możliwości zrealizowania zamierzeń inwestycyjnych na działce nr ew. [...], ponieważ stosownie do brzmienia art. 62 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 38 ust. 2 cyt. ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy, w odniesieniu do nieruchomości położonych na terenie objętym obowiązkiem sporządzenia planu podlegają obligatoryjnemu zawieszeniu.