W odpowiedzi na skargę Dyrektor Biblioteki Publicznej w K. wniosła o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie.
Organ podniósł, że skarga jest przedwczesna. Otrzymawszy decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej (ściśle rzecz biorąc: odpowiednik decyzji, sporządzony na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej), skarżąca nie wyczerpała trybu określonego w ustępie 2 tego przepisu, mimo że została prawidłowo pouczona o tym uprawnieniu. Ponieważ do wniosku, o którym mowa w ostatnio wymienionym przepisie, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołania, wniesienie skargi do sądu administracyjnego przed wyczerpaniem danego trybu nie jest dopuszczalne. Okoliczność ta zdaje się przemawiać za odrzuceniem skargi.
Od strony merytorycznej skarga zasługuje natomiast na oddalenie. Skarżąca domagała się wprawdzie udostępnienia jej informacji publicznej, ale w toku postępowania prawdopodobnie nie zwracała należytej uwagi na treść kierowanej do niej korespondencji. Pismem z dnia 9 września 2015 r skarżąca została zawiadomiona o umorzeniu z mocy samego prawa postępowania w sprawie udostępnienia jej żądanych informacji, gdyż w wyznaczonym terminie nie uzupełniła braków formalnych podania. Tego rozstrzygnięcia skarżąca nie zakwestionowała w odpowiednim trybie, względnie postępowanie w tej sprawie nie zakończyło się. Ponadto w wymienionym piśmie poinformowano skarżącą o wyłączeniu od udziału w sprawie - z mocy prawa - Dyrektora Biblioteki Publicznej, gdyż wniosek w znacznej części obejmował żądanie udostępnienia informacji o tej osobie.
Sąd administracyjny nie jest ogólnie właściwy w sprawach wszystkich skarg. Większość z nich podlega rozpoznaniu w trybie przewidzianym w Kodeksie postępowania administracyjnego (art. 227 i następne K.p.a.). Pobieżna analiza treści złożonej skargi zdaje się wskazywać na nietrafne określenie jej adresata wobec błędu co do wyboru trybu postępowania. Właściwym, zdaniem strony przeciwnej, sposobem załatwienia skargi jest rozpatrzenie jej przez właściwy organ, to jest radę gminy (art. 229 pkt 3 K.p.a.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Właściwym do rozpoznania niniejszej skargi jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, który w ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., uprawniony jest do badania, czy w tej sprawie miała miejsce bezczynność organu administracji w zakresie udzielenia informacji publicznej.
W istocie w tej sprawie znalezienie istoty sporu miedzy stronami sprowadza się do generalnego kwestionowania przez Dyrektora Biblioteki Publicznej w K. prawa domagania się przez skarżącą wnioskowanej informacji częściowo twierdząc, że wnioskowana informacja nie jest informacją publiczną, a częściowo negując prawo skarżącej do uzyskania takiej informacji. Wydaje się przy tym, że Dyrektor Biblioteki Publicznej co do znacznej części takiej informacji uznała ją za informację publiczną, ale nastąpiło to już po wniesieniu skargi przez skarżącą.