Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariusz Kotulski Sędziowie: WSA Renata Czeluśniak (spr.) WSA Krystyna Daniel Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2015 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków [...] G. M. sprawy ze skargi T. S. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w sprawie z wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza [...] z dnia 30 kwietnia 2006 r. o ustaleniu warunków zabudowy I. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania do wydania aktu lub podjęcia czynności; II. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. wymierza Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [...] grzywnę w wysokości 10 000 zł (dziesięciu tysięcy złotych); IV. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego T. S. kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 30 kwietnia 2007 r. Burmistrz Miasta ustalił warunki zabudowy dla inwestycji na działkach nr ew. [...] oraz [...] i [...] w R..
Z wnioskiem z dnia 23 lipca 2008 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji wystąpiła H. S., argumentując go, m.in. .tym, że decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa, co stanowi przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Jako rażące naruszenie prawa wnioskodawczyni uznała wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy, mimo wynikającego z art. 62 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.) obowiązku zawieszenia z mocy prawa postępowania w sprawie wydania tejże decyzji do czasu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w sytuacji, gdy wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy objęta jest inwestycja znajdująca się na obszarze, w doniesieniu do którego istnieje obowiązek sporządzenia planu miejscowego. Obowiązek sporządzenia planu miejscowego istniał w odniesieniu do obszaru, co do którego wydano przedmiotową decyzję, zgodnie z art. 38 ust. 2 ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, zwanej "ustawą uzdrowiskową" oraz art. 14 ust. 7 u.p.z.p., jako, że Gmina od dnia 2 października 2005 r. była gminą uzdrowiskową.
Decyzją z dnia 15 grudnia 2008 r. znak [...], SKO w [...] stwierdziło nieważność ww. decyzji Burmistrza Miasta [...] z dnia 30 kwietnia 2007 r., przychylając się do argumentacji H. S..
Od decyzji tej złożone zostały dwa wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy: Burmistrza Miasta oraz M. P..
Wniosek Burmistrza został uznany za niedopuszczalny, natomiast po rozpoznaniu wniosku M. P., SKO w [...] decyzją z dnia 16 kwietnia 2009 r., znak [...] uchyliło w całości decyzję z dnia 15 grudnia 2008 r. i odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta [...] z dnia 30 kwietnia 2007 r., uznając, że w dniu wydania tejże decyzji nie istniał obowiązek zawieszenia postępowania o ustalenie warunków zabudowy.
Od powyższej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosła H. S..
Wyrokiem z dnia 28 września 2009 r. o sygn. akt II SA/Kr 1022/09 WSA uchylił zaskarżoną decyzję SKO, stwierdzając, że w momencie wydawania decyzji o warunkach zabudowy, na Gminie, jako gminie uzdrowiskowej, w rozumieniu ustawy uzdrowiskowej, ciążył obowiązek uchwalenia miejscowego planu, wynikający z art. 38 ust. 2 ustawy uzdrowiskowej, w związku z czym postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy podlegało zawieszeniu z mocy prawa na podstawie art. 62 ust. 2 u.p.z.p., a zatem za prawidłowe uznano rozstrzygnięcie SKO z dnia 15 grudnia 2008 r., stwierdzające nieważność decyzji Burmistrza Miasta z dnia 30 kwietnia 2007 r.
SKO w [...] wniosło skargą kasacyjną od powyższego wyroku, którą NSA oddalił wyrokiem z dnia 7 października 2011 r., sygn. akt II OSK 847/10.
Ponieważ od dnia zwrotu akt administracyjnych SKO nie rozstrzygnęło, po raz kolejny, wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, T. S. - spadkobierca H. S. zmarłej dnia [...] stycznia 2010 r., wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 30 grudnia 2013 r. Następnie wniósł skargę do WSA w Krakowie na bezczynność SKO w [...], domagając się w niej zobowiązania organu do załatwienia przedmiotowej sprawy w terminie 14 dni oraz stwierdzenia, że bezczynność miała charakter rażącego naruszenia prawa.