Dnia 11 grudnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Protokolant sekretarz sądowy Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013 roku sprawy ze skargi M. O. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w przedmiocie samowoli budowlanej 1. zobowiązuje Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. do rozpoznania wniosku M. O. z dnia 29 grudnia 2008 roku, uzupełnionego pismem z dnia 19 stycznia 2012 roku - w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierza Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w Ł. grzywnę w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych; 4. odrzuca skargę w przedmiocie przyznania odszkodowania; 5. zasądza od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. na rzecz skarżącego M. O. kwotę 474 (czterysta siedemdziesiąt cztery) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. LS
W dniu 23 sierpnia 2013 r. M. O. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w sprawie samowoli budowlanej, domagając się zobowiązania organu do niezwłocznego wydania decyzji, stwierdzenia, że przewlekłe prowadzenie postępowania nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa oraz przyznania odszkodowania.
W jej uzasadnieniu skarżący wskazał, że w roku 2008 złożył wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie samowoli budowlanej popełnionej przez B. D. Wspomniane postępowanie toczy się już 5-ty rok i nie doszło do wydania decyzji.
Odpowiadając na skargę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowanego w Ł. wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że treść skargi nie precyzuje, jakich wątków bądź jakich przedmiotów i podmiotów prowadzonych postępowań dotyczy skarga.
Odnosząc się do treści skargi M. O. w ogólnym zarysie organ wyjaśnił, że z wniosku skarżącego Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w Ł. prowadzi postępowania znak: [...] i [...], dotyczące obiektów budowlanych i robót budowlanych w miejscowości L. na działkach nr 117/6, 117/18, 117/19 (własność: B. i B. D.), działka nr 117/23 (własność: Gmina Ł.) i nr 117/9 (własność: M. O.).
Skargi M. O., kierowane do tutejszego organu, nie spełniały wymogów art. 63 § 2 Kpa, tj.: zwierały wiele różnych żądań i dotyczyły różnych podmiotów, co w sposób znaczący skomplikowało prowadzone postępowania i utrudnia ich przebieg.
Organ I instancji ustalił, że teren obejmujący w/w działki i znajdujące się na nich obiekty w latach 1952-1992 był terenem zamkniętym, związanym z bezpieczeństwem wewnętrznym, była to kopalnia rudy żelaza i łupków Zakładów A. Budynki tam się znajdujące powstały w okresie obowiązywania ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. z dnia 30 października 1974 r.). Zgodnie § 19 ust. 1. w/w ustawy, uzyskanie pozwolenia na budowę obowiązuje w razie: inwestycji, dla których zgodnie z przepisami w § 9 jest wymagane ustalenie przez właściwy organ miejsca i warunków realizacji inwestycji (pkt 1), wykonywania w miejscach publicznych pomników, posągów i wodotrysków, stałych urządzeń wpływających na wygląd obiektów budowlanych, jak urządzenia reklamowe i ogłoszeniowe, oraz kapliczek i innych podobnych obiektów kultu religijnego (pkt 2), wykonywania stałych ogrodzeń: a) od strony dróg (ulic) i placów publicznych oraz od innych miejsc publicznych,
b) z cementu jako pełne oraz z kształtowników metalowych i blach lub ze stali budowlanej, niezależnie od położenia tych ogrodzeń (pkt 3). Uzyskania pozwolenia na budowę nie wymaga budowa pomników, posągów, kapliczek i innych podobnych obiektów kultu religijnego na terenach cmentarzy i terenach przykościelnych, związanych z wykonywaniem kultu religijnego (ust. 2).
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do inwestycji związanych z obronnością kraju i bezpieczeństwem wewnętrznym realizowanych na terenach zamkniętych oraz do inwestycji w obrębie portów morskich (ust. 3).
Tak więc, wszystkie obiekty tam się znajdujące wybudowane były bez udziału organów samorządowych udzielających stosowne pozwolenia na budowę. Nie zachowała się także żadna dokumentacja techniczno-budowlana i geodezyjna z tego okresu. Ustalono, że właściciel terenu - Zakłady A w latach 90-tych sukcesywnie sprzedawały przedmiotowy teren, wydzielając niewielkie działki.