Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Referent Marzena Okoń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 lutego 2013 r. sprawy ze skargi T.K. na przewlekłość Starosty w sprawie o udzielenie pozwolenia na budowę oddala skargę.
W dniu 6 lutego 2012r. do Starosty wpłynął wniosek T. K. o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę budynku rekreacyjnego na działce nr 348 położonej w miejscowości O. Do wniosku dołączono oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomości na cele budowlane, z którego wynikało, że działka pozostaje we współwłasności osób wymienionych w rejestrze gruntów. W dniu 6 marca 2012r. do Starosty wpłynęło pismo T. Z. jednego ze współwłaścicieli działki, w którym oświadczył, że nie wyraża zgody na budowę. Pismem z dnia 26 marca 2012r. wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia w terminie 7 dni oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane ze wskazaniem właścicieli oraz dokumentu, z którego wynika prawo dysponowania całą nieruchomością. Z pisma wynikało, że jeden ze współwłaścicieli nie żyje, błędnie został podany adres J. i B. T., a ponadto brak zgody T. Z. W dniu 30 marca 2012r. inwestor złożył pismo, w którym podał żądany adres, dołączył akt notarialny z dnia 22 września 1995r. o zakupie przez I. K. udziału wynoszącego 381/5500 części we współwłasności wspomnianej działki, stwierdził, że po rozmowie telefonicznej T. Z. wycofał swoje zastrzeżenia oraz podał, że oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane załączył do wniosku o pozwolenie na budowę. W dniu 10 kwietnia 2012r. Starosta otrzymał pismo T. Z., w którym oświadczył, że cofa swój sprzeciw co do realizacji inwestycji. Następnie pismem z dnia 11 kwietnia 2012r. Starosta powiadomił inwestora, że jego wniosek pozostawia bez rozpoznania. Wyjaśnił, że mimo wezwania, nie przedstawił on zgody wszystkich współwłaścicieli działki na dysponowanie nieruchomością na tego rodzaju inwestycję. Wskazano ponadto, że jeden ze współwłaścicieli nie żyje i brak jest informacji o jego następcach prawnych. Wobec powyższego w dniu 23 kwietnia 2012r. T. K. skierował do Wojewody pismo, w którym domagał się wydania decyzji w sprawie. Po odpowiedzi Wojewody Starosta pismem z dnia 5 czerwca 2012r. ponownie wyjaśnił okoliczności sprawy. W dniu 20 czerwca 2012r. do Wojewody wpłynęło kolejne pismo, w którym inwestor zawiadamiał o dalszym braku decyzji o pozwoleniu na budowę, na które Starosta w dniu 2 lipca 2012r. odpowiedział wskazując na pozostawienie wniosku bez rozpoznania. W odpowiedzi na zawiadomienie inwestora o takim rozwiązaniu Wojewoda kolejnym pismem z dnia 12 lipca 2012r. wyjaśnił, że prawidłowo został wezwany do uzupełnienia wniosku, wobec czego nie ma powodu do wymierzenia staroście kary przewidzianej w art. 35 ust. 6 prawa budowlanego. Po tym piśmie, w dniu 19 lipca 2012r. inwestor złożył informację o współwłaścicielach działki i kolejne oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. W dniu 20 sierpnia 2012r. T. K. złożył do Wojewody skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Starostę. W odpowiedzi Starosta stwierdził, że pismem z dnia 11 kwietnia 2011r. ( powinno być 2012r ) poinformowano inwestora o pozostawieniu jego wniosku bez rozpoznania. W tej sytuacji Wojewoda postanowieniem z dnia 3 września 2012r. wniesione zażalenie uznał za nieuzasadnione. W uzasadnieniu podano, że wobec braków wniosku inwestor został wezwany do jego uzupełnienia w terminie 7dni. Ich nie uzupełnienie w wyznaczonym terminie oznaczało, że wniosek stał się bezskuteczny, a sprawa została formalnie zakończona przez pozostawienie go bez rozpoznania. Wszczęcie nowego postępowania mogłoby mieć miejsce w razie złożenia nowego wniosku, co jednak w sprawie nie miało miejsce. Pismo z dnia 19 lipca 2012r. było jedynie kolejnym uzupełnieniem wniosku z dnia 6 lutego 2012r.